Herman van Veen - Cirkels

^Dm/ARond als de wijnvlek van eergister op het vuile tafel^A7blad spele^A7n gouden druppels zonlicht op het koude tegel^Dm/Apad en de rimpels in de v^D7ijver en het vangnet van een ^Gm7spin zijn allemaal maar cir^C7kels zonder einde of^Fmaj7 begin en de tijd verslijt de ^Bbmaj7dagen met de wijzers van de k^Gm6lok die de uren traag ver^A7malen heel geruisloos, zonder^Abdim schok Er bestaat geen medi^A7cijn tegen oud of eenzaam z^Dm/Aijn

^Dm/A's Avonds als je door je wimpers soms de zon ziet onderg^A7aan i^A7n een feest van gele vonken die in bloei lijken te s^Dm/Ataan en de sterren op je netv^D7lies trekken strepen in de lu^Gm7cht maar zodra de nacht weer ^C7nadert slaan je dromen op de ^Fmaj7vlucht door een klok met kromme w^Bbmaj7ijzers Die de tijd in stukken ^Gm6maalt ligt de zomer weer aan fl^A7arden want de klok heeft niet g^Abdimefaald Er bestaat geen medi^A7cijn tegen oud of eenzaam z^Dm/Aijn

Tel de^Dm/A gladde kiezelstenen waarmee jij je zakken v^A7ult ^A7maar de mooiste ging verloren door je eigen stomme s^Dm/Achuld toen je met haar langs het stra^D7nd liep leek elke schelp een ju^Gm7weel maar nu zie je niets dan k^C7eien groot en grijs en veel te^Fmaj7 veel hoor gefluister in het ^Bbmaj7ruisen van de rusteloze ^Gm6zee als je haar dan niet kon m^A7issen waarom ging je dan nie^Abdimt mee? Er bestaat geen med^A7icijn tegen oud of eenzaam ^Dm/Azijn

^Dm/ABij het afscheid van de zomer zag je eindelijk ge^A7vaar toen elk blad een kleu^Abdimr kreeg van haar honinggele h^A7aar ^Dm/ADe rimpels in de vijver de webben van een sp^A7in zomaar^A7 cirkels in de ruimte zonder einde of begin^Dm/A in een eindeloos ref^Abdimrein Er bestaat geen med^A7icijn tegen oud of eenzaam z^Dm/Aijn