Matthijn Buwalda - Nog Één rivier

^AmWij zij^Dmn een volk met een beste^Ammming, Maar ^Fal jaren ond^Amerweg. ^AmWe begonnen o^Dmoit als slaven, To^Fen kwam God en deed ons rech^Amt.

^AmDe bevrijding was spekt^Amakel, ^AmNa tien plage^Fn pas groen l^Amicht. Onze voeten in de za^Dmndzee, ^FEn de zon in o^Cns gez^Amicht.

^AmNog een ri^Cvier, ^Cnog een rivie^Amr, ^Amnog een rivie^Dmr, ^GDan zijn we thu^Amis.

^AmToen we bij de oever kwa^Ammen, ^AmWachtte ons gee^Fn groot ont^Amhaal. ^AmWe dachten net: ^DmWe zijn er bijn^Fa,

^FMaar God zei: Nog niet hele^Ammaal. ^AmDus wij weer terug die woestij^Amn in, ^AmOm te sterven ^Fin het z^Amand. ^AmEn om kind^Dmeren te krijg^Fen, ^FKind'ren voor de overka^Amnt.

^AmNog een rivi^Cer, ^Cnog een rivie^Amr, ^Amnog een rivi^Dmer, ^GEn dan zijn we ^Amthuis.

^AmVeertig jaar moesten we l^Amopen, ^Am't was een lev^Fenslange toc^Amht. ^AmOnze straf v^Dmoor alle ruzie die, ^FWe met God hadden ge^Amzocht.

^AmEn toen alles terugbetaalt^Am was, ^FGing het water aan de ^Amkant, ^AmWas het tijd^Dm om thuis te komen, ^FIn het onbekende l^Amand.

^AmIk ben een man^C met een beste^Fmming, ^FMaar al jaren onderwe^Amg. ^DmOm me heen l^Fopen de mensen, ^CAan wie ik mij heb ge^Amhecht.

^AmMijn woes^Dmtijn kent strok^Amen asfalt, ^AmNeon-licht^Fen en vert^Amier. ^AmKijk ons ^Dmleven of we God zijn, ^FTot we staan voor de ri^Amvier.

^AmWant el^Dmke stap die bren^Amgt ons dichter, ^FBij de grote overs^Amteek. ^AmIedereen^Dm gaat als he^Ft tijd is, ^FIedereen moet hier ^Amdoorheen.

^AmEn bij elk afscheid op de oeve^Amr, ^FLoop ik met wie blijven^Am terug, ^AmMet de tranen i^Dmn mijn oge^Fn, ^FMaar de hoop steeds in mi^Amjn rug, Want ik^Am weet,

^AmNog een rivier,^{C C}nog een rivier, ^{Am Am}nog een rivier^Dm, ^GEn dan ben ik thu^Amis, dan ben ik^Am thuis.

d^Gan ben^Am ik th^Guis.