Guus Meeuwis - Tranen gelachen

^DRegen verpest een ^Gmiddag in ma^Dart, ten^Bmminste dat had ze^A gedacht Maar ' ^Dk heb in m'n hoofd nog wat zonlicht bewaard, dus ik ^Gben de l^Daatste die^{Bm A}lacht.

^DEn met zonder jas, s^Gtap ik naar ^Dbuiten, ^Bmbegin ik m'n toc^Ght vol goei^Ae moed Ik moet^G me inhouden niet te gaan f^Dluiten, zo ^Gloop ik de^A zon teg^Demoet.

Vandaa^Gg zie ik^A m'n vrienden van^Bm vroeger^A, gewoon o^Bmm te zien of er ergens iets zit van die ^Gjongens in ons die nergens om vroegen ^Ddie niet wilden weten wat zwart ^Bm was of w^Ait.

Ik heb t^Granen gelachen, onno^Bmzel gedaan en tens^Glotte tevreden.. het l^Aicht uitgeda ^Dan. ^{G D G}

I^Dk word begroet met een ^Gklap op m'n sch^Douder, hoe^Bm is het met jou, eerste ^Ggrap eerste gl^Aas. H^Dier in dit licht zijn we n^Gauwelijks o^Duder,^G even een stilte d^Aan lachen^D we pas.

Ee^Gn voor e^Aen dr^Bmuppelt het^A binnen, de ^Bm mannen van toen veranderen nooit. Maar to^Gch is er nog zoveel nieuws te verzinnen de ^Dmannen van toen ^Bmveranderen n^Aooit.

Ik heb t^Granen gelachen, onno^Bmzel gedaan en tens^Glotte tevreden.. het l^Aicht uitgeda ^Dan. ^{G D G}

De ste^Drren voorspellen een o^Gchtend in m^Daart die ^Bmfluistert de lente^A begint En ik ^Dkan hier op dit uur geen t^Gaxi meer ^Dkrijgen maar het ^Gmaakt me niet uit ... de le^Ante be^Dgint.

Ik heb t^Granen gelachen, onno^Bmzel gedaan en tens^Glotte tevreden.. het l^Aicht uitgeda ^Dan. ^{G D G}

...het lic^Aht uitge^Ddaan