Frans Halsema - Voor haar

Z^Ebij verst^Bbaat de ku^Cmnst van bij me h^Eboren I^Abn mijn lich^Ebaam heeft ze p^Fmlaats gemaakt voor t^Bbwee ^EbIn mijn o^Bbgen woo^Cmnt ze, in mijn o^Ebren Z^Abe hoort en z^Ebiet mijn h^Fmele leven met me ^Bbmee S^Eboms beg^Bbint ze i^Cmn mijn hart te zi^Ebngen W^Abaar het nac^Ebht wordt heeft ze ^Fmlichtjes aangeda^Bban ^EbEn door ha^Bbar weet ^Cmik dan door te d^Ebringen ^AbTot de on^Gmvermoede s^Fmchat van ons be^Ebstaan

Zo^Db alle^Aben maar w^Dbil ik verd^Aber leven S^Dbchuilend bij el^Abkaar E^Dbn als^Ab ik oud moet wo^Dbrden, dan a^Ablleen met^Eb haar

Z^Ebij kent^Bb al mijn d^Cmromen en mijn wa^Ebnen ^AbAl mijn h^Ebaast en al^Fm mijn honger en mijn^Bb spijt A^Ebls ik la^Bbch kent zi^Cmj alleen de tr^Ebanen Di^Abe daar ac^Gmhter lig^Fmgen in de tij^Ebd

Z^Dbo alleen^Ab maar wil i^Dbk verder lev^Aben Sc^Dbhuilend bi^Abj elkaar^{Db Ab} En ^Dbals ik ou^Abd moet wor^Dbden, dan al^Ableen met^Eb haar

Zi^Ebj is mee^Bbr dan dez^Cme woorden ze^Ebggen In ^Abmijn lic^Ebhaam heef^Fmt ze plaats gemaakt voor t^Bbwee M^Ebaar wie^Bb weet een^Cm wonder uit te legg^Eben E^Abn een wo^Gmnder dr^Fmaag ik met me ^Ebmee