Boudewijn de Groot - Een meisje van zestien

^DmZe woonde in een villawijk, haar ouders ^A7waren ^Dmstinkend rijk Toch was daar niets meer dat haar ^Fbond, ze gaf zich ^C7aan een vage^Fbond die sprak van ^A7liefde, 't oud ver^Dmhaal, en zij ge^A7loofde 't ^Dmallemaal ^FZo ging ze ^C7weg ze nam niets ^Fmee alleen haar ^C7jeugd en het ^Fidee dat hij haar ^A7man was zij zijn ^Dvrouw, en het al^A7tijd zo ^Dblijven zou

^C7 Arm ^Fkind, zestien lentes zo ^Fpril, ach wat lig je hier ^Dmstil, langs de kant van de ^A7weg

^DmZe trokken voort van stad tot stad omdat hij ^A7ruimte ^Dmnodig had Het zwerversleven was te ^Fzwaar niets voor een ^C7kind van zestien ^Fjaar Haar liefde ^A7was haar levens^Dmlot ze ging er ^A7langzaam ^Dmaan kapot ^Fze kon de ^C7hartstocht niet weer^Fstaan, moest tot het ^C7einde verder ^Fgaan Zij was geen ^A7kind maar ook geen ^Dvrouw en wist niet ^A7wat er ^Dkomen zou

^C7 Arm ^Fkind, zestien lentes zo ^Fpril, ach wat lig je hier ^Dmstil, langs de kant van de ^A7weg

^DmZij werd vermoeid zag bleek en vaal, verloor haar ^A7jeugd, haar ^Dmideaal Alleen haar liefde bleef ^Fbestaan, toch ging hij ^C7weg bij haar van^Fdaan Toch had ze ^A7kunnen weten ^Dmdat hij niet ge^A7noeg aan ^Dmliefde had. ^FDat op een ^C7dag hij weg zou ^Fzijn en zij al^C7leen met spijt en ^Fpijn Dat hij zo^A7lang een meisje ^Dhad als stormwind ^A7speelt met een enkel ^Dblad

^C7 Arm ^Fkind, zestien lentes zo ^Fpril, ach wat lig je hier ^Dmstil, langs de kant van de ^A7weg