Boudewijn de Groot - Een meisje van zestien

^AmZe woonde in een villawijk, haar ouders ^E7waren ^Amstinkend rijk Toch was daar niets meer dat haar ^Gbond, ze gaf zich ^G7aan een vage^Cbond die sprak van ^E7liefde, 't oud ver^Amhaal, en zij ge^E7loofde 't ^Amallemaal ^CZo ging ze ^G7weg ze nam niets ^Cmee alleen haar ^G7jeugd en het ^Cidee dat hij haar ^E7man was zij zijn ^Avrouw, en het al^E7tijd zo ^Ablijven zou

^G7 Arm ^Ckind, zestien lentes zo ^Gpril, ach wat lig je hier ^Amstil, langs de kant van de ^E7weg

^AmZe trokken voort van stad tot stad omdat hij ^E7ruimte ^Amnodig had Het zwerversleven was te ^Gzwaar niets voor een ^G7kind van zestien ^Cjaar Haar liefde ^E7was haar levens^Amlot ze ging er ^E7langzaam ^Amaan kapot ^Cze kon de ^G7hartstocht niet weer^Cstaan, moest tot het ^G7einde verder ^Cgaan Zij was geen ^E7kind maar ook geen ^Avrouw en wist niet ^E7wat er ^Akomen zou

^G7 Arm ^Ckind, zestien lentes zo ^Gpril, ach wat lig je hier ^Amstil, langs de kant van de ^E7weg

^AmZij werd vermoeid zag bleek en vaal, verloor haar ^E7jeugd, haar ^Amideaal Alleen haar liefde bleef ^Gbestaan, toch ging hij ^G7weg bij haar van^Cdaan Toch had ze ^E7kunnen weten ^Amdat hij niet ge^E7noeg aan ^Amliefde had. ^CDat op een ^G7dag hij weg zou ^Czijn en zij al^G7leen met spijt en ^Cpijn Dat hij zo^E7lang een meisje ^Ahad als stormwind ^E7speelt met een enkel ^Ablad

^G7 Arm ^Ckind, zestien lentes zo ^Gpril, ach wat lig je hier ^Amstil, langs de kant van de ^E7weg