Blof - Donkerrood

^DmDe vraag is niet of er nog veel te zegge^Dmn valt ^DmEn of er ruimte is voor nog meer s^Dmpijt Het antw^Foord is overduidelijk ^G Het antwo^Dmord geeft zichze^Flf:

Mijn hart word^Dmt donk^Dmerrood ^DmDonkerroo^Dmd

De o^Fndergaande zon voelt niet langer^G warm ^GDe zomer is voobij En de lucht wordt^Dm Donker^Dmrood ^DmDonkerroo^Dmd

^DmDe vraag is zelden wie er schuld heeft ^Dmen wie niet Het b^Dmloed kruipt toch waar het nie^Dmt gaan kan En nu ^Fis het gen^Goeg geweest Het fe^Dmest loopt op zijn einde, en de liefde^F ook

En mijn hart word^Dmt donker^Dmrood ^DmDonkerroo^Dmd

De on^Fdergaande zon schijnt door het laatste gl^Gas Met het laatste beet^Gje wijn En het licht word^Dmt donker^Dmrood ^DmDonkerro^Dmod

^DmDe vraag is dus of wij nog zwaaien naar^Dm elkaar En h^Dmoe je kijkt naar wie va^Dmn jou was Het an^Ftwoord is over^Gduidelijk Het an^Dmtwoord geeft zich^Fzelf:

Je ziet me^Dm donke^Dmrrood ^DmDonkerro^Dmod Je ziet me^Dm donke^Dmrrood ^DmDonkerroo^Dmd