Willem Vermandere - Winter

Ach wat ^Amduurt die winter toch ^Emlange, met dat ^Fdonsdek sneeuw over ‘t ^Eland en dien ^Ebijtende wind in de straten, ach wat chance dat de stove ^Ambrandt en ‘t ^Cijs op grachten en ^Gplassen en dat ^Fklagelijk kraaienge^Ekras en die ^Amwilde ganzen uit het ^Emnoorden en die ^Fijsbloemen op dat venster^Eglas die ^Fwilde ganzen uit het ^Cnoorden en die ^Fijsbloemen op dat venster^Gglas

Ge^Amzegend zij die winter^Emzunne en de ^Fmane bij nacht’ even^Ezeer kijkt die ^Evriesklare sterrenhemels, kijkt die groten en die kleinen ^Ambeer ge^Czegend mijn diep warm ^Gbedde en mijn ^Ftederste liefste ^Evooral maar ^Amook met mijn boeken vol ^Emfabels reis ik ^Froekeloos deur het hee^Elal maar ^Fook met mijn boeken vol ^Cfabels reis ik ^Froekeloos deur het hee^Glal

Waarom ^Amduurt toch die winter zo ^Emlange, waar^Fom toch dat kraaienge^Ekras en dien ^Ebijtende wind in de straten en die ijsbloemen op dat koud ^Amglas mis^Cschien om ons langzaam te ^Gleren te ver^Ftrekken naar d’eeuwig^Eheid te ^Amsterven en zacht te verd^Emwijnen langs de ^Fsterren naar d’oneindig^Eheid te s^Fterven en zacht te ver^Cdwijnen langs de ^Fsterren naar d’oneindig^Gheid