Toon Hermans - Sien laat es zien

Ze heet geen ^ALola, ze draagt geen ^Astola, maar wel een ^Ablauwe blouse met ^Fdim7witte ^E7ruitjes; woont in de ^E7polder, ze slaapt op ^E7zolder, daar doet ze ^E7alles op d'r boeren^Afluitjes.

Ze is ge^Aboren, daar bij het ^Akoren, onder de ^Asterren gaat ze ^Fdim7wel eens ^E7wandelen; ze heeft twee ^E7kleuren als belle^E7fleuren, ze geurt naar ^E7goudrenetten en a^Amandelen.

Ze heeft dat ^A7pure, geen haute cou^Dture, D#m-5 Cdim7 maar wat ze hebben moet dat heeft ze wel, en ^Ddaarom, ^Adaarom ^E7roept er elke vrijge^Azel:

^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien hoe ^E7mooi je bent. ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien hoe ^Amooi. ^ASien, laat eens ^Azien, laat eens ^Azien, Sien, hoe ^Dmooi je bent. ^E7Sien, laat eens ^E7zien, je bent mijn ^E7oogappel, ^ASien.

Die platte^Alandse moet je zien ^Adansen, dan zwaait ze ^Adriftig met haar ^Fdim7rooie ^E7lokken; ze heeft dat ^E7warme, een tikkie ^E7Carmen, en ook d'r ^E7heupen hebben dat ba^Arokke.

Ze heeft dat ro^Abuuste, dat zelfbe^Awuste, en in d'r ^Aarmen is het ^Fdim7eeuwig ^E7lente; als ze je ^E7kust dan, wees maar ge^E7rust, man, ze breekt je ^E7hart meteen in gruzele^Amenten.

Ze is niet e^A7xotisch, ze is niet neu^Drotisch, D#m-5 Cdim7 maar wat ze hebben moet dat heeft ze wel, en ^Ddaarom, ^Adaarom ^E7roept er elke vrijge^Azel:

^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien hoe ^E7mooi je bent. ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien hoe ^Amooi. ^ASien, laat eens ^Azien, laat eens ^Azien, Sien, hoe ^Dmooi je bent. ^E7Sien, laat eens ^E7zien, je bent mijn ^E7oogappel, ^ASien.

Ze gaat niet ^Atie-en, ze kan niet ^Askieen, maar, mensen^Alief, wat heeft ^Fdim7ze een al^E7lure; d'r volle ^E7knieen zijn melo^E7dieen, ze heeft d'r ^E7hele handel van na^Ature.

Ze heeft dat ^Amalse als ze gaat ^Awalsen, dan gaat het ^Amannenhart hol^Fdim7derde-^E7bolder; ze heeft dat ^E7verse van rooie ^E7kersen, dat mooie ^E7hemellichaam uit de ^Apolder.

Ze hoort pot^A7dorie bij Hollands ^DGlorie, D#m-5 Cdim7 wat ze hebben moet dat heeft ze wel, en ^Ddaarom, ^Adaarom ^E7roept er elke vrijge^Azel:

^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien, ^ASien, laat eens zien hoe ^E7mooi je bent. ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien, ^E7Sien, laat eens zien hoe ^Amooi. ^ASien, laat eens ^Azien, laat eens ^Azien, Sien, hoe ^Dmooi je bent. ^E7Sien, laat eens ^E7zien, je bent mijn ^E7oogappel, ^ASien, m’n ^E7oogappel, ^ASien, m’n ^E7oogappel, ^ASien; m’n ^E7oogappel^Asien, m’n ^E7oogappel^Asien, m’n ^E7oogappel^Asien.