Toon Hermans - Chambre douze

Ik ^Avond een wat ver^E7geelde ^Afoto van ^Aonze eerste ^E7/Bautomo^A7/C#biel, dat was een ^Dkanjer van een ^Aauto^F#m, ^Bsus4met nog een re^Bserve^Esus4wiel; ^{E A}en we staan er ^E7met zijn ^Atweetjes ^A7/C#kinderlijk gelukkig ^Dsus4naast, ^{D D}opgespaard met ^D#dim7kleine ^A/Ebeetjes, maar toch ^Dhogelijk ver^C#baasd, dat we ^F#mzo iets konden kopen ook al ^E/Bwas het maar tweede^A7sus4hands, ^A7 nou ^Dhoefden we niet meer te ^A/C#lopen ^F#men we ^Bmleerden ^E7ijverig ^Asus4Frans. ^A

We ^Awaren een reis^E7lustig ^Astelletje, we ^Awilden naar de ^E7/BCôte d’A^A7/C#zur, naar zo’n ^Dtypisch Frans ho^Atell^F#metje, ^Bsus4niet de luxe, ^Bniet te ^Esus4duur; ^{E A}allebei een ^E7zomer^Ablouse ^A7/C#maakten wij er ons en^Dsus4tree, ^{D D}en we kregen ^D#dim7chambre ^A/Edouze met een ^Dvenster aan de ^C#zee, er stond een ^F#mbed met ijzeren ^E/Bpootjes, zo’n ^A7sus4ouderwetse twijfe^A7laar en we ^Dpelden apen^A/C#nootjes, ^E7o, wat hielden we van el^Akaar.

En ^Anooit vergeet ik^E7 die la^Ampetkan, ^Aik zette haa^E7/Br alti^A7/C#jd zachies neer, ze ^Dwas een tikkeltje ge^Abars^F#mten en in de ^Bsus4spiegel ^Bzat het ^Esus4weer; ^E maar je ^Akon er in je ^E7badpak ^Alopen tot ^A7/C#aan de middernachtse ^Dsus4maan ^D en ^Dstond het kleine ^D#dim7venster ^A/Eopen, dan ^Dzagen we onze auto ^C#staan. De vensterbank en de pompel^F#mmoezen, de ^E/Blege flessen vin ro^A7sus4sé, ^A7 jong ge^Dluk in 'chambre ^A/C#douze'^F#m a^Bman de ^E7Méditerra^Asus4née. ^A

De laatste ^Adag, het ^E7laatste ^Aijsje en een ^Ahand van ^E7/Bde pa^A7/C#tron, de ^Dradio speelde 'n vrolijk ^Awijs^F#mje en we ^Bsus4zongen ^Bmee van C’est ci^Esus4 bon; ^{E A}toen zijn we in ons ^E7eigen ^Arijtuig met ^A7/C#open dak naar huis ge^Dsus4sjeesd, ^D we ^Dwaren zelden ^D#dim7zo ge - ^A/Elukkig en nog ^B7nooit zo rijk ge^C#weest. ^AAls we later in een suite ^F#msliepen dachten we ^E/Bnog aan die twijfel^A7sus4aar ^{A7 A}en dan ^Dhoorden we weer die pootjes ^C#mpie-pen en we ^Dkropen dichter ^E7bij elkaar. ^{Asus4 A}