Stef Bos - De hemel

^AToen ik klein was, was de hemel ergens ^Dadd9boven in de lucht En je ^Akon er enkel komen met een ^Dadd9allerlaatste zucht Iedereen ^C#droeg witte lakens en je ^F#mliep langs gouden straten Over ^Dpleinen met fonteinen, vol met r^Eode limonade

En je ^Avloog door witte wolken en een ^Dengel hield je vast En je ^Akon op water lopen, want het ^Dadd9water was van glas Iedereen ^C#was daar gelukkig, nooit meer ^F#mhonger, nooit meer pijn Had je ^Dhier alleen ellende, daar zou^E alles anders zijn

Maar ik^A weet niet meer waar de ^Dhemel is Ik ^Aweet niet waar ik heen ga na dit ^Dleven ^EToen zag ik de hemel met de ^Dogen van een kind Maar die ^Ehemel is voorgoed verd^Dwenen A D – A – D De hemel is verdwenen

Ik werd ^Aouder en geloofde in een andere ^Dadd9fantasie En ik ^Avolgde Zarathusta met een soort^Dadd9 van anarchie Want ik v^C#loog over de wolken naar een l^F#mand hier ver vandaan Maar ik^D zag geen gouden poorten en i^Ek zag geen fonteinen staan

En ik ^Aweet niet meer waar de h^Demel is Ik ^Aweet niet waar ik heen ga na dit ^Dleven ^ESoms zie ik de hemel in de ^Dogen van een vrouw Maar dat ^Eduurt meestal maar eve^Dn De hemel duurt maar ^Aeven