Pieter Embrechts - Barcelona

^CBarcel^Gona in de ^Amvolle maan, ^CIk stap uit ^Gbed en doe m’n k^Amleren aan. ^FZij ontwaakt, ze rekt zich ^Amuit en kijkt mij aan… ^FHet is t^Gijd, ik moet nu g^Caan.

^CWe lopen s^Gamen in het v^Amroege licht. ^CDe stad die s^Glaapt nog en met de ^Amzon op het gezicht ^FLangs het strand, de eerste m^Ametro naar ’t station. ^FEen laatste k^Gus op het perr^Con.

Wat was ze m^Fooi Wat was ze m^Eooi Wat was ze m^Amooi En n^Gooit had ik ged^Facht… Dat ik mij ^Fzo, dat ik mij ^Ezo zou kunnen g^Deven C (~Intro) Aan een liefde van één nacht.

^CIk was all^Geen op reis met ^Ameen gebroken hart ^CEn van de w^Geemoed liep ik d^Amoelloos en verward ^FToen op een avond ^Amzij voor mij verscheen ^FEn alle ^Gonrust plots ver^Cdween

^CWeg met die ^Gpijn en die ontg^Amoocheling ^CWeg met die s^Gchaduw die nog ^Amsteeds over mij hing ^FIk was zo vrij, ook al ^Amkende ik haar pas ^FAlsof ik ^Giemand anders ^Cwas!

Wat was ze m^Fooi Wat was ze m^Eooi Wat was ze m^Amooi En n^Gooit had ik ged^Facht… Dat ik mij ^Fzo, dat ik mij ^Ezo zou kunnen g^Deven C (~Intro) Aan een liefde van één nacht.

^BCon las estrellas y la ^Aluna ^EBailamos en un pe^Gqueno chiringuito! ^BGozar la vida-e^Anamorado ^EVivir la nuestro como si ^Gfuesse un sueno!

^BCalle d’avinyo y la ^Aplaya ^EBienvenido en la f^Giesta de la vida ^BLa gente bailen suave^Amente ^ELo que te nemos estrana^Gmente

^CZe gaf geen ^Gadres, zelfs geen a^Amchternaam ^CAlleen de ^Gpassie van het l^Amijvige bestaan. ^FWe wisten allebei, we ^Amzien elkaar nooit weer ^FOch, we l^Geven maar één ^Ckeer! ^FWe wisten allebei, we ^Amzien elkaar nooit weer ^FOch, we l^Geven maar één ^Ckeer!

Wat was ze m^Fooi Wat was ze m^Eooi Wat was ze m^Amooi En n^Gooit had ik ged^Facht… Dat ik mij ^Fzo, dat ik mij ^Ezo zou kunnen g^Deven C (~Intro) Aan een liefde van één nacht.