Nielson - Stralen

^GmMijn ogen worden mi^Fstig als ik t^Eberugdenk aan toe^Bbn Een wa^Gmas bedekt de sc^Fherpe randjes va^Ebn mijn g^Bbevoel ^GmTijd verdrijft de tr^Fanen wel, maar m^Ebaakt het niet g^Bboed ^EbBijzonder toch dat ik alsnog naar gl^Finstering zoek Op ple^Dmkken waar ik e^Amerst nooit k^Ebeek

^GmEr is altijd wel een red^Fen om te stral^Bben ^EbOp de donkerste momenten Komt het licht me toch weer h^Falen ^GmEr zijn zoveel m^Feer verhalen o^Bbm te makеn ^EbBewaar ze niet voor latеr en st^Fraal nu

Het is gek, maar ju^Gmist in alle d^Fiepste dalen ^Ebvind je de ^Bbmoed ^GmOm vooruit te ki^Fjken zonder ^Ebrichtingsgev^Bboel ^GmOndanks alles ho^Fop ik dat je ^Ebvindt wat je z^Bboekt Want ik ^Ebweet, ik ^Fweet

^GmEr is altijd wel een red^Fen om te stral^Bben ^EbOp de donkerste momenten Komt het licht me toch weer hale^Fn ^GmEr zijn zoveel m^Feer verhalen o^Bbm te makеn ^EbBewaar ze niet voor latеr en st^Fraal

^EbNu is de tijd ^F Raak jezelf er maar in k^Gmwijt Nu is de^Dm tijd Met de s^Ebtroom mee, niet for^Fceren Niet meer d^Gmenken, m^Faar prob^Bberen Op je be^Ebk gaan, ervan leren Het is het a^Fllemaal waard

^GmEr is altijd wel een red^Fen om te stral^Bben ^EbOp de donkerste momenten Komt het licht me toch weer hale^Fn ^GmEr zijn zoveel m^Feer verhalen o^Bbm te makеn ^EbBewaar ze niet voor latеr en stra^Fal nu