Autoscroll
1 Column 
Text size
Transpose 0
Intro E H C#m G#m A Am E H Verse #1:
EOn mog chH7asami smotret` na ogC#mni, U nog stolG#mitcy`, odetoi` v plAat`e Vechernikh i F#miarkikh fonarny`kh knH7ig, I dumat` o nei`, kak o skazochnom schEast`e.
On dolgo ne mog po nocham usnut`, I stoial u okna, ne lozhas` v krovat`, I s neba on ei by` dostal lunu, Esli b znal, kak ee pozvat`. Ona mogla vechnost` smotret` na mosty` U nog blagorodnogo Sankt-Peterburga, Razbitogo chernoi` chertoi` vody`, I slushat` ego, budto luchshego druga. Ona ne mogla dopozdna usnut`, I smotrela v okno, zavernuvshis` v noch`. Ona tak hotela dostat` Lunu, No nikto ei` ne mog pomoch`! Solo: E H C#m G#m A Am E H Verse #2: Odin volshebnik sidel i skuchal, Sred` py`l`ny`kh chudes na svoem cherdake. I v odnom iz volshebny`kh svoikh zerkal On uvidel istoriiu o chudake. I dolgo ne mog nichego poniat`, Chesal v zaty`lke, i pil kon`iak - Hotelos` emu chudaka zaniat`. I volshebnik vdrug ponial, kak: Chorus:
AVechnost` nichego ne stEoit, Esli e`ti dvF#moe poD odnomu! ANebo by`lo by` dEovol`no, Esli b e`ti dF#mvoe snDiali lunH7u!
Verse #3: I on okazalsia naprotiv okna, U kotorogo molcha sidela ona, I v rukakh u nego serebrilas` luna, I ona poniala, chto uzhe ne odna. Oni dolgo, obniavshis`, stoiali vnizu, I plakali, gliadia na lunny`i` svet. I volshebnik vdrug tozhe smakhnul slezu, Kak horoshii` ee sosed! Chorus: Ved` vechnost` nichego ne stoit, Esli e`ti dvoe - po odnomu! Nebo by`lo tak dovol`no, Tem, chto e`ti dvoe sniali lunu...