Matthijn Buwalda - Straks als ik geen pijn meer doe

^CStraks als ik geen ^F/Cpijn meer d^Coe en mijn t^Franen zijn ged^Groogd, ^Cdan zijn alle d^F/Cingen go^Ced w^Dmant dat is mij ooit bel^Goofd. ^AmWat zal ik geniet^Een, man, van ^Amelke ^Gnieuwe d^Dag. Geen t^Dmranen op mijn ku^Gssen meer, maar gaan sl^Fapen me^Gt een la^Cch.

^CStraks als ik geen p^F/Cijn meer do^Ce aan mez^Felf en aan de r^Gest, w^Cordt mijn eeuwig^F/C schuldge^Cvoel het zw^Dmijgen opgel^Gegd. D^Aman zijn alle din^Egen nieuw, ja ^Amzelfs mijn b^Gange h^Dart. Geen ^Dmangst voor wat er mo^Grgen komt, maar een e^Find'loos ni^Geuwe s^Ctart.

^CStraks als ik geen p^F/Cijn meer d^Coe en weer h^Fou van wie ik b^Gen, ^Cga ik naar de m^F/Censen t^Coe die ik p^Dmijn deed onder^Gweg. ^AmDan mag ik weer na^East ze staan, zal het g^Amoed zijn m^Get elka^Dar. Alle p^Dmijn in één keer^G weg, al het l^Fijden ei^Gnd'lijk kl^Caar.

Er k^Bmomt een dag, 'k weet ni^F#et wanneer en ik z^Bmou niet w^Aeten ho^Ee, maar i^Emk geloof: er ko^Amt een dag dat i^Gk geen pi^Ajn meer d^Doe.