Marek Grechuta - O magdaleno

O, Magdaleno. Między obło^Ebkami, W trawie wysokiej i gęstej jak sen,

^EbAle nic jeszcze nie jest powiedziane Przeciwko tobie i przec^Bbiwko Panu. ^EbW północnym kraju, ^Bbgdzie przez całą zimę, ^EbAby nas rozgrzać, m^Bbiędzy bierwionami ^EbNad iskrą chłopski przytupuje piec, Jedynie źrebce wier^Bbmzgając, nad strzechą ^EbW czarnej zieleni z^Bbmimowego nieba ^EbKrwi swej weselny wybijają nów.

^EbA już na niebie der^Bbeniowe koła ^EbWielkiego Wozu cykl^Bbminuje mróz.

^EbObłokiem, borem, po wiśniowy sad. W sadzie pod zaspą ^Bbodchuchując kącik ^EbDla swoich bliźnich^Bb i dla zwierząt swoich, ^EbLudzie szerokie bal^Bblady na krosnach ^EbPrzędą z równiny zi^Bbmowego motka. ^EbPrzez sen, pol^Dbarną czując w sobie krew, ^CI z rozmysłem płodzą l^Dbudzie i ^Ebzwierzęta ^CPotomków swoich o ciep^Dble szerokim ^EbJak chlebowy piec. ^AbO, Magdaleno. Między obłokami, W trawie wy^Gmsokiej i gęs^Fmtej jak sen, ^CmIdą mężowie z i^Bbmglastej zadymki. ^EbA myśmy płakali, ^EbMyśmy się martwili, ^EbOd domu od ^BbDomu do domu ^EbPo kropelce po ^BbKropelce wina ^EbDo dzbanów do ^BbDzbanów znosili, ^EbNa twoje na ^Bbtwoje wesele. ^EbJuż w nich polarna ^Bbkrew się porusza ^EbI rozwiązuje się dl^Bba twoich synów ^EbW twych ciasnych źr^Bbódłach kołysane mleko.

^EbLecz nim w kołyskę ^Dbzamieni się jesion, ^CObmyjesz stopy ich ^Fmsłowiańskm synom, Którzy polegli, z r^Cozchylonej sosny Pijąc szer^Eoko rozle^Fmwaną żółć.