Marco Borsato - Thuis

^CHet is niet heel groot ^FMaar ik heb niet meer ^Gnodig dan ^Cdit De pl^Fek die ik ken^{C C}Hier laad ik op ^FM’n plaats om te ^Grusten Ja ^Chier kan ik ^Fzijn wie ik ^Cben

^AmOh, wat ^Gis het fijn Om weer ^Cthuis te ^Dmzijn ^FNog veel ^Gmooier dan de ^Cmooiste ^Freis ^FIk voel ^Ghet gelijk ^CDe ge^Dmborgenheid ^FNergens zo veilig als in m’n eigen kleine ^Gstukje paradi^Cjs^{Dm F}

^CWat is ze gr^Dmoots ^FHaar bergen en ^Gdalen Haar land, ^Dmoceanen, de ^Flucht^G Ik ^Ckijk om me ^Dmheen ^FIk haal heel diep ^Gadem En ^Ctoch wil ik s^Dmteeds weer teru^Fg ^G

^AmOh, wat ^Gis het fijn Om weer ^Cthuis te ^Dmzijn ^FNog veel ^Gmooier dan de ^Cmooiste ^Freis ^FIk voel ^Ghet gelijk ^CDe he^Dmrkenbaarheid ^FBen nergens zo gelukkig als in m’n eigen kleine ^Gstukje^C p^Dmara^Fdi^Gjs^{C Dm F G}

^CElke keer wanneer ik ^Fwegga kijk ik ^Geven ^Cachterom ^CEn sta ik stil bij wat er schuil gaat ^CAchter het raam bij het balkon Alles dat m’n hart zo lief^F is Waar het allemaal om d^Craait Wat mij het beste zal omsch^Grijven Als al het andere overw^Caait Het gevoel dat ik hier th^Fuishoor Ik neem het altijd met me^C mee Door wat me opwacht als ik teru^Ggkeer Ben ik nergens echt ^Calleen Ik herken de velden en de w^Fegen De route met m’n ogen d^Cicht Ik weet dat het niet ver^G meer is

^FWat het be^Glangrijkst is Heb ik ^Dmhet meest gemist ^FDe geur van je haren, de kleur van je ^Gogen Die ^Amstralende lach die me ^Gsteeds weer betovert De ^Dmdeur die zwaait open, daar sta je En ik ^Gweet ik ben ^Fthuis^{G C Dm F}Ik ben ^Gthuis^{C Dm}

^FOh, wat is h^Get fijn Weer bij jou^Dm te zijn Ben^F nergens zo gelukkig als in m’n eigen kleine ^Gstukje parad^Dmijs ^{F G}M’n eigen kleine stukje^{C Dm}Oh, wat is het fijn^F om weer th^Guis te zijn^C