Klein Orkest - Verloren tijd

^DEr is een man laatst doodgegaan ^DDie nog geen dag van zijn ^Ambestaan te^Gvreden was Maar dat be^Gmgreep hij pas Toen er geen weg ^Dterug meer was

^DVlak voor zijn dood pas kreeg hij spijt Van zoveel angst, verloren ^Amtijd En hij ver^Gtelde mij over de ^Gmhel Die hij zijn leven lang had ^Dmeegemaakt

^DHij was nooit verliefd geweest, ^Czelden verwonderd ^DHij had nooit gegokt, dus hij ^Cwas ook nooit bedonderd ^DOm ergens te komen had hij ^Clopen moeten leren ^DMaar om iets te bereiken ^Cleerde hij marcheren

^GHij is iets ge^Dmworden, wat hij ^Feigenlijk niet ^Fmwilde Zijn ^Cwereld verstilde, geen ^Gdiepgang, geen top Anderen ^Dmhuilden, ^Fdansten en ^Fmlachten Maar ^Chij stond te wachten en hij ^Gwist niet waarop

^DOmdat het zo uitkwam is ook ^Chij maar gaan trouwen Maar hij bleef ^Ddromen van vrouwen Die hij nooit ^Cecht heeft gekust Hij ^Dzette zich af tegen ^Czwervers en helden Maar ^Ddat gaf hem zelden maar ^Ceen ogenblik rust

^GEn tegen zijn ^Dmangst hielp geen ^Féén obli^Fmgatie Geen ^Cpolis, geen aandeel, geen ^Gbank dacht meer mee En aan het ^Dmeind, ^Fop zijn cre^Fmmatie ^CWaaide zijn rook zelfs nog met^G alle winden mee

^DEr is een man laatst doodgegaan Die nog geen dag van zijn ^Ambestaan te^Gvreden was Maar dat be^Gmgreep hij pas toen er geen weg te^Drug meer was