Jacek Kaczmarski - Źródło

^EmPłynie rzeka wąwozem jak dnem koleiny ^EmKtóra sama siebie żłobiła Rosną ^Cściany wąwozu, z obu stron coraz wyżej Tam na górze są p^Donoć ró^Gwniny I im ^Amwięcej tej wody, tym się ^Emgłębiej potoczy Sama ^Cbiorąc na ^A#dimsiebie cień ^H7zboczy ^EmPiach spod nurtu ucieka, nurt po piachu się wije ^EmWłasna w czeluść ciągnie go siła Ale ^Cjest ciągle rzeka na dnie tej rozpadliny Jest i ^Dbędzie, będzie jak ^Gbyła

Bo ^Emźródło Bo ^Amźródło Wciąż ^Cbi^A#dimje ^{H7 Em Esus2 B Em}A na ścianach wysokich pasy barw i wyżłobień ^EmTej rzeki historia, tych brzegów Cienie ^Cdrzew powalonych, ślady głazów rozmytych Muł zgarnięty pod ^Dsiebie wbrew ^Gsobie A hen,^Am w dole blask nikły ciągle ^Emziemię rozcina Ziemia ^Cnad nim się ^A#dimzrastać za^H7czyna ^EmZ obu stron żwir i glina, by zatrzymać go w biegu ^EmWoda syczy i wchłania lecz żyje I ^Czakręca, omija, wsiąka, wspina się, pieni Ale ^Dpłynie, wciąż płynie wbrew ^Gbrzegom

Bo ^Emźródło Bo ^Amźródło Wciąż ^Cbi^A#dimje ^{H7 Em Esus2 B}

^EmI są miejsca gdzie w szlamie woda niemal zastygła ^EmPod kożuchem brudnej zieleni Tam ^Cślad, prędzej niż ten kto zostawił go, znika Niewidoczne b^Dagienne są ^Gsidła Ale ^Amźródło wciąż bije, t^Emłoczy puls między stoki Więc jest ^Cnurt, choć ^A#dimukryty dla o^H7ka ^EmNieba prawie nie widać, czeluść chłodna i ciemna ^EmNiech się sypią lawiny kamieni I ^Amniech łączą się zbocza ^Embezlitosnych wąwozów Bo ^Amcóż drąży kszałt przyszłych ^Emprzestrzeni Jak nie ^Crzek^A#dima podz^H7iemna ^AmGroty w skałach wypłucze ^EmŻyły złote odkryje

B^Emo źródło Bo ^Amźródło Wciąż ^Cbi^A#dimje ^{H7 Em Esus2 B}