Jacek Kaczmarski - Syn marnotrawny

Jestem ^Ammłody, nie mam nic i mieć nie będę Wokół ^Emwszyscy na wyścigi się bogacą Są i ^Ftacy, którym płacą, nie wiem za co Ale ^Gcieszą się szacunkiem i urzędem Bo ^Amczas możli^Fwości wsze^Glakich ostatnio nam ^Amnastał ^{F G}

Mogę ^Amwłóczyć się i żyć z czego popadnie Mogę ^Emokraść kantor, kościół czy przekupkę Żyć z nie^Frządu albo doić chętną wdówkę Para^Gdować syty i ubrany ładnie A ^Amchyłkiem jak z^Fłodziej o ^Gzmroku wymykam się z ^Ammiasta ^{F G}

Mogłem ^Amuczyć się na księdza lub piekarza Duch i ^Emciało zawsze potrzebują strawy Na wo^Fjaka mogłem iść i zażyć sławy Co wy^Gnosi i przyciąga, bo przeraża A ^Ammłodość to ^Fponoć przy^Ggoda, a wojsko to ^Amszkoła ^{F G}

Mogłem ^Amwłączyć się do bandy rzezimieszków Niepo^Emdzielnie rządzić lasem lub rozstajem Zostać ^Fmnichem i dalekie zwiedzać kraje Rozgrze^Gszając niespokojne dusze z grzeszków A ^Amchyłkiem przez ^Fżycie prze^Gmykam i drżę, gdy ktoś ^Amwoła ^{F G}

Jestem ^Ammłody, jestem nikim, będę nikim Na go^Emścińcach zdarłem buty i kapotę Nie ob^Fchodzi mnie, co ze mną będzie potem Tylko ^Gchciałbym gdzieś odpocząć od paniki Co ^Amgoni mnie z ^Fmiejsca na ^Gmiejsce o głodzie i ^Amchłodzie ^{F G}

Ludzie, ^Amktórych widzę, stoją do mnie tyłem Ten pod ^Embramą leje, ów na pannę czeka Nawet ^Fpies znajomy na mój widok szczeka Sam się z ^Gżycia nader sprawnie obrobiłem Więc ^Amchyłkiem po^Fwracam do ^Gdomu o zmroku jak ^Amzłodziej ^{F G}

Jakaś ^Amciepła mnie otacza cisza wokół Padam z ^Emnóg i czuję ręce na ramionach Do nóg ^Fczyichś schylam głowę jak pod topór Moje ^Gstopy poranione świecą w mroku Lecz ^Ampanika – ^Fnie wiem skąd, ^Gwiem – jest już dla mnie skoń^Amczona ^{F G} Lecz ^Ampanika – ^Gnie wiem skąd, ^Fwiem – jest już ^Emdla mnie skoń^Amczona