Herman van Veen - Liefde van later

^AmAls liefde zoveel jaar kan ^Eduren, ^Dmdan moet 't echt wel liefde z^Amijn. ^AmOndanks de vele kille ^Euren, ^Dmde domme fouten en de p^Amijn.

^CHeel deze kamer om ons h^Geen, waar ons bed steeds heeft gest^Faan, draagt sporen van een fel ver^Cleden, ^Cdie wilde hartstocht lijkt nu ^Gheen, die zoete razernij ver^Fgaan, de wapens waar we toen mee st^Ereden.

Ik ^Amhou van jou, met heel m'n hart en ziel hou ^Dmik van jou, ^Dmlangs de zon en maan tot aan het ochtend^Amblauw, ik ^Chou nog steeds van ^Ejou.

^AmJij kent nu al m'n slimme s^Etreken, ^Dmik ken allang jouw heksenspel^Am. ^AmIk hoef niet meer om jou te^E smeken, ^Dmjij kent m'n zwakke plaatsen ^Amwel.

^CSoms liet ik jou te lang^G alleen, misschien was wat je deed verk^Feerd, maar ik had ook wel eens vrien^Cdinnen. ^CWe waren jong en niet va^Gn steen, zo hebben we dan toch geleerd,^F je kunt altijd opnieuw beg^Einnen.

Ik ^Amhou van jou, met heel m'n hart en ziel hou ^Dmik van jou, ^Dmlangs de zon en maan tot aan het ochtend^Amblauw, ik ^Chou nog steeds van ^Ejou.

^AmWe hebben zoveel jaar gestr^Eeden, ^Dmtegen elkaar en met elkaar. ^{Am Am}Maar rustig leven en tevred^Een, ^Dmis voor de liefde een gevaar.^{Am C}Jij huilt allang niet me^Ger zo snel, ik laat me niet zo vlug meer g^Faan, we houden onze woorden b^Cinnen. ^CMaar al beheersen we 't ^Gspel, een ding blijft toch altijd be^Fstaan, de zoete oorlog van 't m^Einnen.

Ik ^Amhou van jou, met heel m'n hart en ziel hou ^Dmik van jou, ^Dmlangs de zon en maan tot aan het ochtend^Amblauw, ik ^Chou nog steeds van ^Ejou. Vo^Eorgoed van^Am jou...