Dimitri Van Toren - Zijn we niet allemaal een beetje eenzaam

Oh, ^Amhemel, mijn lief, wat een heldere nacht en daarbij, wat een ^Emzalige ^Amrust. Waarom ^Amzijn we toch altijd zo druk in de weer, ja, alsof de maan de ^Emaarde ^Amkust. Kijk, de ^Dmsterren, ze flonkeren en ^Amzoeken contact maar de ^Emens houdt zijn aandacht ge^Amricht op con^Dmtactadvertenties, geld ver^Amdienen, etcetera. Je ^E7vraagt je soms af, in dat ^E7licht ...

Zijn we niet ^Aallemaal een beetje eenzaam, een beetje eenzaam, los van el^Ekaar, dus ^Elaten we dansen, ja, bijna stilstaan, en als het kan een beetje dichter tegen el^Akaar. Want zijn we niet ^Aallemaal een beetje eenzaam, een beetje eenzaam in ^A7deze vreemde ^Dtijd, dus laten we ^Ddansen in het verre licht, ^Asamen in dat blauwe licht, en ^Eeventjes zweven door de eeuwig^Aheid. ^A7 Ja, laten we ^Ddansen in het sterrenlicht, ^Asamen in dat blauwe licht, en ^E7eventjes zweven door de eeuwig^Amheid.

Oh, ^Amals dat zou kunnen, een kosmische wals, of op een tango van ^Emster to^Amt ster. Maar ze ^Amstaan zo onnoemelijk ver uit elkaar, ja, enkel hun ^Emlicht reikt zo^Am ver. En dat ^Dmlicht dat verbindt en ver^Amlicht het heelal en het ^E7zegt ons: "we zijn niet al^Amleen". Maar, nee, ^Dmniemand gelooft het en ik ^Amtwijfel soms ook en ^E7daarom, mijn lief, denk ik wel ^E7eens:

Zijn we niet ^Aallemaal een beetje eenzaam, een beetje eenzaam, los van el^Ekaar, dus ^Elaten we dansen, ja, bijna stilstaan, en als het kan een beetje dichter tegen el^Akaar. Want zijn we niet ^Aallemaal een beetje eenzaam, een beetje eenzaam in ^A7deze vreemde ^Dtijd, dus laten we ^Ddansen in het verre licht, ^Asamen in dat blauwe licht, en ^Eeventjes zweven door de eeuwig^Aheid. ^A7 Ja, laten we ^Ddansen in het sterrenlicht, ^Asamen in dat blauwe licht, en ^E7eventjes zweven door de eeuwig^Aheid, en ^E7eventjes zweven door de eeuwig^Aheid, en ^E7eventjes zweven door de eeuwig^Aheid.