Boudewijn de Groot - Megaton

Het ^Amblauw van de hemel ziet ^Fgroen van de rook de ^Amwind is heet en ^Esmaakt naar roest ^Fijzer^F#vijlsel ^Gmkleurt de ^G#mwe- ^Amgen Am Nu ^Amstinkt in de slotgracht de ^Fmodder en ook de ^Amwintertuin is ^Erood en woest het ^Fdorre ^F#zand knarst ^Gmluid om ^G#mre- ^Amgen C#m

Een ^C#mstormwind opent ieder graf en ^F#scheurt door het verleden, trekt ^Abladzijden van de ^Ebomen af, er ^F#is te veel ge^Dle- ^Aden Am

En in ^Amandere tijden ver^Esus4geet ik me^Emzelf Am

Met een ^Amschoorsteen zo zwart als een ^Fstenen kanon ge^Amladen met syn^Ethetisch lood heeft ^FKrupp de ^F#hemel ^Gmlek ge^G#mscho^Amten Am en ^Amraakt de geweldige ^Fspot van de zon die ^Amsmelt en grijs wordt ^Eals de dood en ^Fbrekend ^F#wegzinkt ^Gmin de ^G#mgo- ^Amten C#m

Een ^C#msuper nougat neon licht, het ^F#gas klopt in de buizen. De ^Azuurstofkraan gaat ^Egillend dicht, de ^F#zee kookt in de ^Dslui^Azen Am

En in ^Amandere tijden ver^Esus4geet ik me^Emzelf Am

De ^Amhoogovens lopen ^Fover het land met ^Amijzermuilen ^Erood en zwart de ^Fin^F#tocht der ^Gmisola^G#mto- ^Amren Am Ze ^Amsteken de steden met ^Fzwavel in brand, de ^Amgrote gore ^Eketel barst en ^Fniemand ^F#meer die ^Gmhet kan ^G#mho- ^Amren C#m

Breek het ^C#mbos tot cellulose af ver^F#scheur het in atomen De ^Azon glijdt smeltend ^Eneer in het graf om ^F#nooit meer op ^Dte ko^Amen Am

En in ^Amandere tijden ver^Esus4geet ik me^Emzelf In ^Amandere tijden ver^Esus4geet ik me^Emzelf