Boudewijn de Groot - Glazen stilte

^CDe glazen koepel van de ^Clucht is blauw zodat de blauwe ^Fzon verschiet, ^E7sus4/Bhet droge ^Eharde licht is ^Bbblauw ^Fen ook de parels van de ^Esus4dauw. ^EHoelang zal ik hier moeten ^Amblijven, ik kan niet ^Emweten wat ik ^Amwil. En ^Gonder mij ver^Cstijven de ^Fglazen golven ^Esus4stil. ^E

^CEr luiden klokken in de ^Cblauwe lucht van blauwe sparren in het ^Fglazen ijs. ^E7sus4/BKristallen ^Egroeien langzaam ^Bbverder dicht, ^Feen mathematisch verge^Esus4zicht. ^EEn om het glazen hek te ^Amsluiten komt Fahren^Emheit daar uit zijn ^Amkot, op sleutels ^Gvan opaalglas ^Cfluiten, van '^FNader tot U, mijn ^Esus4God'. ^E

^CGeel is de kleur die ik nooit ver^Cgeet hier in de steppe van ge^Fgoten glas, ^E7sus4/Bblauw is de ^Evrucht die ik moeizaam ^Bbeet, ^Fde scherven smaken scherp en ^Esus4wreed. ^EDe droge stilte wordt steeds ^Amerger zo^Emdat ik vluchten ^Ammoet, want daar ^Gachter de glazen ^Cbergen ligt het ^Fland van ^Esus4vlees ^E en ^Cbloed.