Boudewijn de Groot - De vondeling van ameland

Op 't ^Emstrand van Ameland was hij als zuigeling aangespoeld, ^Coverboord gegooid op een ^Dreddingsboei ge^Gbonden Hij ^Emhad zich op de golven als in de baarmoeder gevoeld en schreeuwde ^Ctot hij door een ^Bjutter werd ge^Emvonden E

^AmAmeland sprak schande van de jutter, een zonderling die leefde van de wind die ^Dmal de raarste dingen had gevonden, hoe kwam die ^Emjutter nu weer aan dat ^Amkind Als hij er ^Amdaags op uitging om te jutten, moest de ^Cvondeling altijd met hem mee en ^Ftoen die na een jaar begon te praten, was zijn ^Geerste woordje ^CZEE Em

Op 't ^Emstrand van Ameland speelde de kleuter jarenlang, de ^Cjutter was z'n meester die hem ^Dwijze lessen ^Gleerde hij stond ^Emwijdbeens in 't zand, was voor de woeste zee niet bang, en schreeuwde ^Cnet zo lang ^Btot het vloed zich ^Emkeerde. E

^AmAmeland sprak schande van de kleuter, de vondeling die schreeuwde op de wind, hoe ^Dmwas het in vredesnaam toch mogelijk dat de ^Emzee zich terugtrok voor een ^Amkind? wat hij ^Amriep zou niemand kunnen zeggen, dat was ^Cuit de verte moeilijk te verstaan, en ^Ftoen ze het de jutter vroegen zei die: "vol^Ggens mij roept hij: ik^C kom eraan".

Ik kom er^Faan, ik kom er^Gaan ^Czee, ^C/Bwind, ^Amzon, ^Am/Goce- ^Faan ^G ik kom ^Ceraan

Op 't ^Emstrand van Ameland stond hij als knaap in de avondzon, ^C hij zei geen woord, begon zich ^Dlangzaam uit te ^Gkleden de ^Emvloed kwam hem tegemoet, hij zag alleen de horizon, nog eenmaal ^Cdraaide hij zich ^Bom, liep toen de ^Emzee in E

^AmAmeland sprak schande van de jongen, die naakte zonderlinge vondeling men ^Dmhad zich boven op 't duin verzameld, omdat men ^Emvoelde dat er iets gebeuren ^Amging En ^Amtoen begon hij plotseling te schreeuwen, zo ^Chard dat het tot aan de duinen klonk nog even ^Fzag men hem op het water lopen, voor hij in de ^Gdiepte zakte en ver^Cdronk

Ik kom er^Faan, ik kom er^Gaan ^Czee, ^C/Bwind, ^Amzon, ^Am/Goce- ^Faan ^G ik kom ^Ceraan