Boudewijn de Groot - De morgen

De d^Amag komt, l^Eiefste, de dag, ^Am de zon door de gord^Dmijnen, ^E7dromen die verdw^Amijnen. Ik weet dat je niet blijven m^Eag.

Word w^Amakker, l^Eiefste, 't is licht, ^Am je haren op het k^Eussen, je m^E7ond en daart^Amussen de schaduwen op je gez^Eicht.

Tot m^Amorgen, l^Eiefste, miss^Amchien. Nu zachtjes naar be^Dmneden, niet k^E7raken met de t^Amreden. Mijn hospes mag j^Eou niet z^Amien.

Want ^Ahij en alle ^E7anderen, liefste, prob^Aeren telkens w^Eeer ^Aom ons te ve^E7randeren liefste, in een d^Aame^B7 en een^E heer. Die a^Bltijd netjes b^Elijven, liefste, en n^B7ooit gevaarlijk d^Eoen^E7, zich n^Aooit door hartstocht laten d^E7rijven, liefste, beh^Aalve^E soms een ^Azoen.

Toch ^Amgaan we, ^Eliefste, onze gang. ^Am Als ik kan, dan ^Dmtrouw ik met je^E7 want dat wou ^Amik, dat weet je toch al sinds zo ^Elang.

Ook ^Amzonder dat, ^Eliefste, ook^Am dan kan ik van je ^Dmhouden. Zo^E7nder je te ^Amtrouwen ben jij mijn vrouw en ik je ^Eman.

De ^Amliefde, l^Eiefste, is^Am sterk, sterker dan de ^Dmmensen die ^E7alles netjes ^Amwensen met door de week de zaak ^Een zondags ^Amkerk.

Ik ^Adoe de ramen ^E7open, liefste, de ^Astraat is leeg ^Een stil. Ik ^Azie je buiten ^E7lopen, liefste, ons ^Abed ^B7is leeg en ^Ekil.

Nu je ^Bweg bent, zal ik^E dromen, liefste, ^B7van wat ik moest en ^Ezou. ^{E7 A}Tot je terug zal ^E7komen, liefste, droom i^Ak al^Eleen van^A jou.