Armand - Python place

^F# De zon begint onder te gaan terwijl de ^Akilometers ^B7onder m'n voeten weg^Evreten ^{F F#} En de wereld doet rose aan onder de ^Arooie bal die de ^B7wolken heeft gesplet^Een En de ^Akleuren be^Eduiden het ^B7eind van de ^Edag Dat ik ^F#mhet toch allemaal be^B7leven mag Maar in het ^Apytonplace van D^Erenthe vergeet men ^F#melk jaar de l^B7ente En de ^Azaaleigenar^Ees bied mij kal^Ameringspillen ^Eaan En de ^Adorpsmeisjes ^Ezijn quasi ^B7preuts en d^Eeugdzaam Maar syn^Athetisch wo^Erden ^B7zal ik n^Eooit Ook al ^Ais dat bij de ^Eplastic horde ^B7bijna vol^Etooid F

^F# De bloemen breken weer door het ^Alaatste ijs van dit ^B7jaar want het gaat d^Eooien ^{F F#} En de mensen lachen hartelijk omdat ze ^Adeze winter weer^B7 hebben zitten kl^Eooien Want de ^Azonnestr^Ealen bo^B7ven de ^Eplaneet Maken ^F#mde smalste st^B7eegjes breed En de ^Aturken zitten al b^Euiten met hun ^F#mhebben, hun houwe, hun ^B7duiten En de ^Amensen die ^Esjouwen met ^Abomen en gr^Eond Alsof die ^Abarre w^Einter n^B7iet meer bes^Etond En voor een ^Apaar maanden ver^Egeet men de ^B7winter^Etijd Die zo'n v^Areemde in^Evloed heeft ^B7op onze ^Evlijt F

^F# In de herfst sterven dertig procent meer ^Amensen dan in de ^B7andere jaargetij^Eden ^{F F#} En toch lijkt me de lente de beste tijd om de ^Ageest van het tijdelij^B7k leed te bevrijd^Een Want als de ^Azon hoog ^Eaan de ^B7hemel s^Etaat draagt ^F#mmoeder aaarde haar ^B7feestgewaad En ^Azo wil ik afscheid ^Enemen, laat mij een ^F#mgoeie herinnering mee^B7nemen Van de ^Atijd dat ik ^Edoolde langs het ^Agroen en de ^Ezee En al die ^Aheerlijke ge^Evoelens die ^B7neem ik dan ^Emee En mis^Aschien kan ik er ^Eergens ^B7nog wel wat mee ^Edoen Mits ik het ^Aleven nog eens ^Eover ^B7zou moeten ^Edoen F

^F# De kinderen verdwijnen langzaam maar ^Azeker om plaats te maken ^B7voor tienjarige vol^Ewassenen ^{F F#} Wat zijn ze beangstigend beleerd met over^Abodige feiten ter^B7wijl ze de wijsheid ver^Ebrassen Nee ze ^Azullen moeten ^Evechten voor een re^B7laxed be^Estaan Willen ze niet op ^F#mveertigjarige leeftijd ^B7ondergaan Want bij ^Amij uit de klas ken ik leeftijdge^Enoten die nu al ^F#mplaats gemaakt hebben voor de groene ^B7zoden En dat ^Ais toch wel ^Evroeg of het ^Aecht nodig ^Eis Betwi^Ajfel ik ten ^Ezeerste, het ^B7is een ge^Emis Aan ^Ainzicht hoe^Ever je als ^B7mens kunt ^Egaan Leer je ^Adat niet op ^Etijd, ga je er ^B7voor je tijd ^Eaan F

^F# Maar elk jaar als de lente ons verrast wordt het weer ^Atijd om over een ^B7tripje te gaan denke^En ^{F F#} Omdat we de natuur wel eens mogen laten ^Aweten wat voor aan^B7dacht we aan haar schen^Eken En op de ^Adrassige ^Epaden ^B7van de ^EPeel Her^F#mvinden wij het ^B7leefgareel Dat reeds ^Azolang werd ver^Egeten de mensen ^F#mhebben het niet gewet^B7en Dat met ^Aalles wat ze ^Ehebben onge^Alukkiger ^Ezijn Dan de ^AIndiërs zonder^E spadde, daardoor^B7 zijn z'n zorgen^E klein Er is geen ^Azinnig woord te ^Ezeggen over het ^B7westers pat^Eroon Wat men ons ge^Alaten heeft ^Eis ontstellend ^B7weinig maar ^Eschoon F

^EF# ^E 2^Fx A ^B7E 2x A E B7 E F#m B7 A E F#m B7 A E \ A E \ 2x A E / B7 E / E E E F