Armand - De weg naar isfahan

Ik ^Dlig hier vannacht in dit ^Aziekenhuisbed Op de^Gzelfde dertiende e^Dtage net Waar ^Dpa overleed, zestien ^Ajaren gelee Her^Ghaalt de geschiedenis zich ^Dhier nu mee? En de ^Gdokters, verplegers die mij willen ^Dredden In hun ^Gvlijtige handen leg ik mijn ^Dlot Slepen ^Gzij mij erdoor, ^Dlukt het dit maal? Of ^E7gaat hier de pijp uit, ^Ais dit het slot?

En ^Dik hoor het kuchen en het ^Amoeilijke hoesten Menig^Geen komt hier niet ^Dlevend vandaan Als er ^Dweer een bed voor een ^Akist verruild wordt Met de ^Gdood op de hielen, daar ^Ddenk je dan aan Aan de ^Geindige onzekerheid van ons ver^Dtoeven De ^Gweg naar Ishafan die ons niet ^Dbaat De ^Gman met de zeis laat ^Dzich niet aftroeven Ieder^E7een op weg in een dood^Alopende straat

En de ^Deen gelooft in reïncar^Anatie En de ^Aander in hemel en h^Del Of in het ^Gweerzien met oude re^Dlaties Maar mis^Aschien is het uit met het ^Dspel Want mys^Gterie is wat wij er^Dvaren Al die ^Gfabeltjes, een schrale ^Dtroost Ergens ^Gzijn we maar zielige ^Ddwazen Hoeveel ^Gfraaie verzinsels je ook ver^Akoopt ^AZijn we niet allemaal gewoon op de ^Dloop?