Zangeres Zonder Naam - Scheiden doet lijden

Wan^Gneer het afscheidsuurtje ^Dslaat en ^D7iemand van je henen ^Ggaat, mis^D7schien voor lange ^Gtijden, dan ^A7kijk je zo elkaar eens ^Daan. Je ^A7schaamt je eig'lijk voor een ^Dtraan, je ^A7wilt nog groot doen, ^Dbeiden.

Een ^D7vliegeniersvrouw ^Gkust haar man, een ^A7kleine storing ^Dstraks en dan zal ^A7het geen weerzien ^Dgeven. Ze ^A7zegt: zul je voor^Dzichtig doen? en ^A7denkt: misschien is ^Ddeze zoen een ^A7afscheid voor het ^Dleven.

^GScheiden doet ^Amlijden, ^D7afscheid brengt ^Gleed, ^Glang kan ^Gmhet ^D7duren ^D7eer je ver^Ggeet. ^GIets wat je ^Amlief was ^D7ging van ^B7je ^Emheen; ^Amscheiden ^D+5doet ^Glijden ^D7voor ieder^Geen.

Wan^Gneer een huwelijk is ge^Dstrand dan ^D7gaan twee mensen scheiden, ^Gwant mo^D7dern zijn onze ^Gzeden. Wan^A7neer zijn koffers 't huis uit ^Dgaan zegt ^A7hij, en blijft nog even ^Dstaan, “ver^A7geten we ’t ver^Dleden.”

Ze ^D7antwoordt niet, van ^Ghaat vervuld, ze ^A7laat hem gaan, hij ^Dwas de schuld dat ^A7zo de band moest ^Dbreken. En 't ^A7kind zegt 's avonds: ^DPaps is weg, maar ^A7Mammie, waarom ^Dhuil je, zeg? Maar ^A7Mammie kan niet ^Dspreken.

^GScheiden doet ^Amlijden, ^D7afscheid brengt ^Gleed, ^Glang kan ^Gmhet ^D7duren ^D7eer je ver^Ggeet. ^GIets wat je ^Amlief was ^D7ging van ^B7je ^Emheen; ^Amscheiden ^D+5doet ^Glijden ^D7voor ieder^Geen.

Ik ^Ghad er eens een ouwe ^Dhond die ^D7liep de laatste jaren ^Grond met ^D7allerhande ^Gkwalen. En ^A7toen het zo niet langer ^Dkon liet ^A7ik hem voor het eind be^Dgon naar ^A7een asyl weg^Dhalen.

'k ^D7Zie nog die trouwe ^Ghondekop, hij ^A7sloeg zijn bruine ^Dogen op en ^A7stond mijn hand te ^Dlikken. Het ^A7was alsof hij zeggen ^Dwou: dat ^A7had ik nooit verwacht van ^Djou. 'k Stond ^A7als een kind te ^Dsnikken.

^GScheiden doet ^Amlijden, ^D7afscheid brengt ^Gleed, ^Glang kan ^Gmhet ^D7duren ^D7eer je ver^Ggeet. ^GIets wat je ^Amlief was ^D7gaat van ^B7je ^Emheen; ^Amscheiden ^D+5doet ^Glijden ^D7voor ieder^Geen.