Wim Sonneveld - Zo heerlijk rustig

Heel ^Galleen aan het strand Lekker l^Gui in het zand Zo heerlijk r^Dustig. Met je h^Doed heel gracieus Op de p^Dunt van je neus Zo heerlijk r^Gustig. Er kwam een b^Gmootje over zee Dat ^A#mnam al je mis^Gere mee. En je l^Gigt heel alleen Alles is s^Gtil om je heen Zo heerlijk r^Custig.

Er klinkt een m^Cmondharmonika Die speelt ^Gdo re mi fa sol ^A7la. Tra la ^D7li tra la la Zo h^Geerlijk r^D7ustig. ^GJa ja.

En een d^Ceuntje ontstaat In dez^Celfde maat Zo heerlijk r^G7ustig. Heeft een h^G7eel eigen taal En het k^G7linkt allemaal Zo heerlijk r^Custig. De man met de m^G7ondharmonika De kinderen m^Cet hun pa en ma. En de g^Colven op zee Deinen r^Custigjes mee Zo heerlijk r^Fustig.

En in de lucht d^Fmaar drijven nou Wat witte w^Colkjes in het bl^D7auw Niet te g^G7auw, niet te gauw Maar h^Ceerlijk r^G7ustig. ^CJa ja.

En heel st^Cil, heel tevree Zakt de z^Con in de zee Zo heerlijk r^G7ustig. Zet de l^G7ucht en het strand In een l^G7aaiende brand Zo heerlijk r^Custig. En plotseling zw^G7ijgt de muzikant De kinderen z^Citten hand in hand. Maar de z^Cee ruist nog voort Dat is ^Cal wat je hoort Zo heerlijk r^Fustig.

De mensen b^Fmlijven even staan Voordat ze w^Ceer naar huis toe g^D7aan En ze z^G7uchten voldaan: "Wat w^Cas dat r^G7ustig". ^CJa ja.

Zo h^Ceerlijk r^G7ustig. ^C