Willy Alberti - Onder de bomen van het plein

^GWij trekken vaak naar vreemde landen ^Gen breken tijdelijk alle ^Ambanden ^Am7voor de emotie van de ^D7reis. ^CWe weten heel veel te ver^Am7halen ^Am7en kunnen bonte beelden ^D7malen ^D7van Londen, Rome of Pa^Grijs.

^GMaar gaan we rustig vergelijken ^Gen alles nuchtertjes bekijken ^Emen zijn we niet door schijn ver^Amblind ^Cdan komen we vaak tot de con^Gclusie: ^Emwij zoeken ver naar een il^A7lusie die je vlakbij zo dikwijls ^D7vindt.

Onder de bomen van het ^Gplein, daar kan je zo gelukkig ^D7zijn, onder het dak van bladeren^D7groen, daar bij het hekje van het plant^Gsoen. Onder de bomen van het ^Gplein, daar ligt een paradijsje ^Amklein en uit het diepst van mijn ge^Gmoed zend ik uit verre land een ^A7groet aan jou, mijn Rem^D7brandts^Gplein.

^GOok zit ik hier in verre oorden, ^Ghet is mij zo vreemd, ik zoek naar ^Amwoorden ^Am7om uit te spreken wat mij ^D7kwelt. ^CVaak in mysterieuze ^Am7nachten ^Am7dan zit ik eenzaam in ge^D7dachten ^D7terwijl het verleden langs mij ^Gsmelt.

^GIk zie weer voor mijn geest verschijnen ^Gde plekjes die nu gaan verdwijnen ^Emterwille van het stadsver^Amkeer. ^CMaar laat een plekjes onge^Gschonden ^Emwaaraan veel dierbaars is ver^A7bonden uit mooie uren van we^D7leer.

Onder de bomen van het ^Gplein, daar kan je zo gelukkig ^D7zijn, onder het dak van bladeren^D7groen, daar bij het hekje van het plant^Gsoen. Onder de bomen van het ^Gplein, daar ligt een paradijsje ^Amklein en uit het diepst van mijn ge^Gmoed zend ik uit verre land een ^A7groet aan jou, mijn Rem^D7brandts^Gplein.