Will Tura - Wat je diep treft

Wat je ^Ebdiep treft, doet eeuwig ^Bbpijn ‘t Mag nog zo lang geleden ^Ebzijn Een kwetsend ^Eb7woord, een groot ver^Abdriet Wat je ^Ebdiep treft^Bb, vergeet je ^Ebniet

Die eerste ^Ebstraf die je moeder gaf Om een ^Bbvlek op je zondagspak Dit alles staat nog voor je ^Ebgeest Die trouwe ^Eb7hond, je deelgenoot Hij werd te ^Aboud men schoot hem dood ‘t Is net als^Bbof het pas gisteren is ge^Ebweest

Wat je ^Ebdiep treft, doet eeuwig ^Bbpijn ‘t Mag nog zo lang geleden ^Ebzijn Een kwetsend ^Eb7woord, een groot ver^Abdriet Wat je ^Ebdiep treft^Bb, vergeet je ^Ebniet ^B

Die grote ^Eliefde die niet kon zijn Je liet haar ^Bgaan, maar niet zonder pijn Je zag haar nooit of nooit meer ^Eweer Maar als je ^E7naar een ander kijkt Die enig^Azins op haar gelijkt Dan doet de ^Bwonde telkens weer een beetje ^Epijn

Wat je ^Ediep treft, doet eeuwig ^Bpijn ‘t Mag nog zo lang geleden ^Ezijn Een kwetsend ^E7woord, een groot ver^Adriet Wat je ^Ediep treft^B, vergeet je ^Eniet

Wat je ^Ediep treft, doet eeuwig ^Bpijn ‘t Mag nog zo lang geleden^E zijn Een kwetsend ^E7woord, een groot ver^Adriet Wat je ^Ediep treft^B, vergeet je ^Eniet ^A Wat je ^Ediep treft^B, vergeet je ^Aniet ^E