Vasilis Papakonstantinou - Prin to telos

Το ^Amτρενάκι γυρνούσε φωτισμέ^Emνο και αχνό στον α^Fέρα Κάτ^Amω η θάλασσα μ' ένα καράβ^Emι το φεγγάρι πιο π^Fέρα Σε ^Amθυμάμαι συχνά που φορούσ^Emες ένα άσπρο φουστ^Fάνι Μου^Am κρατούσες το χέρι ότι ζ^Emούμε μου λες δεν μ^Fου φτάνει

Στα^Am τραγούδια που λέγαμε οι^Em δυο μας οι φωνές χ^Fαμηλώσαν Χαρα^Amγμένη καρδιά στο παγκάκ^Emι που μετά την προδ^Fώσαν Μια^Am φορά μου' χες πει δεν μ^Emπορεί θα το νοιώσανε κι ά^Fλλοι Πρι^Amν το τέλος πως μοιάζει η ^Emσιωπή σαν αγάπη μ^Fεγάλη

Ω ω ^Gω ω ω ^E7ω  

Και 'γω που ζ^Cω για πάντα εδώ^G Κι όλο φ^Dmεύγω το τέλος πριν να δω^{Am C}Κάθε νύχτα π^Amου περνάει γυρίζω ξανά^Dm σκοτάδι γί^Gνομαι και παραδίνομ^E7αι Στον ρυθμό^C σου που καίει ακό^Gμα Αυτό το σώ^Dmμα που μένει χρόνια χωρίς σκι^Amά ^CΚάθε νύχτα π^Amου περνάει σαν ταιν^Dmία Κι ότι ^G7ζήσαμε προβ^E7άλλεται με φόντο την πλατ^Amεία ^CΚάθε νύχτα πο^Amυ περνάει πάντα ^Dmεδώ Κι όλο φε^Amύγω πριν μείνουμε ^Emμόνοι το τέλος μη δ^Fω

Σιδερέ^Amνια η σκάλα και μο^Emυ 'λεγες θα μείνουμε λ^Fίγοι Πήρε η^Am νύχτα να πέφτει β^Emαθιά κι ο αέρας με πνίγε^Fι Μηχαν^Amές ξεχασμενες κι αδ^Emέσποτες στου δρόμου την^F σκόνη Σκέψου να^Am 'ταν το πάτωμα ασπρ^Emόμαυρο και να 'σουν το πι^Fόνι

Μια φο^Amρά μου' χες πει δεν μπορ^Emεί θα το νοιώσανε κι άλλο^Fι Πρι^Amν το τέλος πως μοιάζει η ^Emσιωπή σαν αγάπη μ^Fεγάλη

Ω ω ω^G ω ω ω^E7  

Και 'γω που ζ^Cω για πάντα εδώ^G Κι όλο φ^Dmεύγω το τέλος πριν να δω^{Am C}Κάθε νύχτα π^Amου περνάει γυρίζω ξανά^Dm σκοτάδι γί^Gνομαι και παραδίνομ^E7αι Στον ρυθμό^C σου που καίει ακό^Gμα Αυτό το σώ^Dmμα που μένει χρόνια χωρίς σκι^Amά ^CΚάθε νύχτα π^Amου περνάει σαν ταιν^Dmία Κι ότι ^G7ζήσαμε προβ^E7άλλεται με φόντο την πλατ^Amεία ^CΚάθε νύχτα πο^Amυ περνάει πάντα ^Dmεδώ Κι όλο φε^Amύγω πριν μείνουμε ^Emμόνοι το τέλος μη δ^Fω