Raymond van Het Groenewoud - Bleke lena

Bleke ^GLena, ik ^Ahad je zo ^Dgraag eens ge^Dvoeld, maar ^Ajij zegt niet ^Anee en niet ^Dja^D7. Bleke ^GLena, ik ^Asmeek je, kies ^Dmij toch ^Duit, kom naar ^Gmij, Bleke ^ALeen, laat je ^Dgaan. ^D

Elke ^Ddag zie ik ^Ahaar in 't ca^Gfé, voor^Dwaar, ge - ^Dschminkt en ge^Dolied, zo ^Afijn^A. Maar ik ^Ddurf niks te ^Azeggen, nee, ^Gtegen ^Dhaar, z'is te ^Dmooi en ze ^Apraat te ^Gstil voor ^Dmij.^D/A Ze is zo ^Dbreekbaar, ze ^Alijkt wel van ^Gpuur kris^Dtal, ze ^Druikt naar 't par^Dfum van Di^Aor.^A En ik ^Dhou met de ^Adag weer steeds ^Gmeer van ^Dhaar, maar als ^Dik bij haar ^Aben ver^Gveel ik me ^Ddood. ^D7

Bleke ^GLena, ik ^Ahad je zo ^Dgraag eens ge^Dvoeld, maar ^Ajij zegt niet ^Anee en niet ^Dja^D7. Bleke ^GLena, ik ^Asmeek je, kies ^Dmij toch ^Duit, kom naar ^Gmij, Bleke ^ALeen, laat je ^Dgaan. ^D

Alle ^Djongens van ^A't dorp zijn ver^Gliefd op ^Dhaar, ze ^Dvoelen zich ^Dnet zoals ^Aik,^A en we ^Dvragen ons ^Aaf: "hoe speelt ^Gzij dat ^Dklaar?" maar er ^Dis er geen ^Aéén die het ^Gantwoord ^Dweet^D. Onder - ^Dtussen zit ^Azij daar maar ^Gin

N.C.

't ca^Dfé en ^Dpraat met haar ^Dbeste vrien^Adin^A, en dan ^Dgaat ze ten^Aslotte naar ^Ghuis, al^Dleen, maar in ge - ^Ddachten gaan ^Ahonderd ^Gjongens met haar ^Dmee. ^D7

Bleke ^GLena, ik ^Ahad je zo ^Dgraag eens ge^Dvoeld, maar ^Ajij zegt niet ^Anee en niet ^Dja^D7. Bleke ^GLena, ik ^Asmeek je, kies ^Dmij toch ^Duit, kom naar ^Gmij, Bleke ^ALeen, laat je ^Dgaan. ^B7

Bleke ^ALena, ik ^B7had je zo ^Egraag eens ge^Evoeld, maar ^B7jij zegt niet ^B7nee en niet ^Eja.^E7 Bleke ^ALena, ik ^B7smeek je, kies ^Emij toch ^Euit, kom naar ^B7mij, Bleke ^B7Leen, laat je ^Dgaan. ^{D A E}