Notis Sfakianakis - Agalmata

Αυ^Emτή την άγια ώρα Που τα χε^Fίλη μας σ^Emμίγουν Και φυλακ^Cίζουν χιλι^Dάδες σ' αγα^Emπώ Αυτ^Fή την άγια ώρα Δε χρε^Emιάζονται λόγια Μιλάει η αγ^Dάπη μας^Bm Και για τους δ^Emυο

Α^Emγάλματα, να γινόμασταν αγ^Dάλματα Αυ^Bmτή την άγια ώρα Ετο^Cύτη τ^Dη στιγ^Emμή Να ^Emπέθαινα μες στα χέρια σου αγ^Dάπη μου Να ^Bmπέθαινες μες στα χ^Cέρια μο^Dυ κι ε^Emσύ Να 'ταν μαχα^Dίρ^Bmι το φι^Emλί

Αυ^Emτή την άγια ώρα Που τα χ^Fέρια μας κ^Emαίνε Είναι ο π^Cόθος μαρτ^Dύριο γλυ^Emκό Αυτ^Fή την άγια ώρα Να στα^Emμάταγε ο χρόνος Πάνω στη λ^Dέξη^Bm "σ' αγα^Emπώ"

Α^Emγάλματα, να γινόμασταν αγ^Dάλματα Αυ^Bmτή την άγια ώρα Ετο^Cύτη τ^Dη στιγ^Emμή Να ^Emπέθαινα μες στα χέρια σου αγ^Dάπη μου Να ^Bmπέθαινες μες στα χ^Cέρια μο^Dυ κι ε^Emσύ Να 'ταν μαχα^Dίρ^Bmι το φι^Emλί Α^Emγάλματα, να γινόμασταν αγ^Dάλματα Αυ^Bmτή την άγια ώρα Ετο^Cύτη τ^Dη στιγ^Emμή Να ^Emπέθαινα μες στα χέρια σου αγ^Dάπη μου Να ^Bmπέθαινες μες στα χ^Cέρια μο^Dυ κι ε^Emσύ Να 'ταν μαχα^Dίρ^Bmι το φι^Emλί