Miel Cools - Liedje van jan lied van jan

Geen ^Gring om zijn ^Gpoot, geen ^Cring in zijn ^Gneus liep ^GJan zijn ^Emjeugd te ge^A7nieten^D7. Hij ^Gwas nooit neer^Gslachtig, hij ^Cwas nooit ner^Gveus, geen ^GGod, geen ^Emgeld en ^Ageen ^D7grie^Gten. Zijn ^Chart hing rustig en ^Gwaterpas, hij ^D7wist niet dat er een ^Gerfzonde was tot ^F#7hij 't plots merkte in die ^Bmandere wei: die ^A7rundjes waren niet ^D7helemaal als hij. Hij ^Gwerd zo on^G7rustig, hij ^Cwerd zo ner^Gveus zonder ^Emring om zijn ^A7poot, zonder ^D7ring in zijn ^Gneus.^G

Sinds^Gdien stond hij ^Gdagenlang ^Cstom en ^Gstil het te ^Gkauwen ^Emen te her^A7kauwen^D7, stond ^Gover ge^Glijkheid en ^Ctoch ver^Gschil aller^Glei theo^Emrieën te ^Abo^D7u - ^Gwen. Om^Cdat hij stierke was ^Gen geen os liet ^D7hem de onrust geen ^Guur meer los, tot ^F#7hij door de haag sprong in die ^Bmandere wei, hij ^A7wist wat hij wou en het ^D7maakte hem blij. Maar de ^Gboer vloekte: “^G7Jan, je bent ^Cté ambi^Gtieus zonder ^Emring om je ^A7poot, zonder ^D7ring in je ^Gneus.^G

Als ^Gstraf voor zijn ^Gvroege ^Czonde^Gval stond ^GJan daarna ^Emganse ^A7dagen ^D7 bij het ^Gerf aan een ^Gpaal of ^Cin een ^Gstal boos te ^Gmorren ^Emen te ^Akl^D7a - ^Ggen. Hij ^Cvoelde zich eenzaam, be^Gkaaid en verkocht om^D7dat wat hij wou nu o^Gpeens niet mocht. Hij ^F#7rukte aan zijn ketting, hij ^Bmbrulde luid, hij ^A7wou naar de koetjes, hij ^D7wou er uit. Maar toen ^Gstak op^G7eens een ^Cman als een ^Greus hem een ^Emring om zijn ^A7poot en een ri^D7ng in zijn ^Gneus.^G

En op^Geens ver^Ganderde ^Chet alle^Gmaal, het is ^Gnauwe^Emlijks te ge^A7loven:^D7 met die ^Gring werden ^Gaanzien ^Cen mo^Graal om ^GJan’s rechter^Empoot ges^Ach^D7o - ^Gven. Er ^Ckwam veel bezoek op de ^Gboerderij, men ^D7riep dan om Jan en hij ^Gmocht er bij, men ^F#7bracht hem aan huis wat hij ^Bmzo had gezocht met ^A7die ring mocht opeens wat voor^D7dien niet mocht. Maar hij ^Gvond het niet ^G7prettig, ’t ging ^Cveel te seri^Geus, met die ^Emring om zijn ^A7poot en die ^D7ring in zijn ^Gneus.^G

Nu is ^GJan een ^Glogge be^Cjaarde ^Gstier die zwart^Ggallig ^Emstaat te ^A7grazen^D7, een ^Geigenge^Greid en een^Czelvig ^Gdier, een ge^Gvaar voor ^Emal zijn ^Aba^D7 - ^Gzen. Soms ^Cgooit hij beurelend ^Gkluiten omhoog en ^D7staat dan weer stil met een ^Gtraan in zijn oog, dan ^F#7denkt hij ontroerd aan zijn ^Bmlentewei, want hij ^A7wordt al wat oud en ’t gaat ^D7al voorbij. Men zegt: “^GJan is ^G7boos,” maar de ^Cbraafste wordt ^Ggeus met die ^Emring om zijn ^A7poot en die ^D7ring in zijn ^Gneus.^G