Karin Bloemen - Geen kind meer

Je l^Bmeeft je eigen leven wat ^Emzij er ook van vindt je ^F#7bent allang geen kind meer al ^Em/Bblijf je ook haar ^Bmkind je w^Bmilt erover praten maar n^Emiet op haar manier je ^A7sus4zult haar best verd^A7riet doen maar ^F#7niet voor je plezier wat ^Dmoet je nog met^C#dim haar en met haar ^Bmouderlijk ge^Bbdimzag en d^G7an opeens, dan is ‘ie er, die ^F#7dag

De d^Bmag waarop je moeder sterft, dat j^Emij wordt losgelaten en ^F#7al haar eigenschappen erft die ^Em/Bjij zo in haar ^Bmhaatte de ^Bmscherpe tong, de bokkepruik de ^Emzure schooljuffrouw die ^A7sus4zullen ze dan ^A7binnenkort her^F#7kennen gaan in jou en h^Doop'lijk ook de ^C#dimand're kant, de ^Bmaardige, de ^Bbdimzachte maar ^G7of je die hebt meegeërft valt ^F#7nog maar af te wachten de d^Dag waarna de ^C#dimrest een kwestie w^Bmordt van tijd en ^Bbdimpijn de ^G7dag waarna je nooit meer kind zult z^F#7ijn

Wat ^Dmal die jaren fout ging komt ^Gmdan niet meer terecht en ^A7wat je nog wou zeggen blijft ^Gm/Deeuwig ongez^Dmegd de ^Dmmachteloze frasen van ^Gmje genegenheid en d^C7at het niet haar schuld was en ^A7ook dat het je spijt de ^Fdingen die je ^Edimlang niet zeggen ^Dmkon en zeggen ^C#dimwou en ^Bb7dan zo graag nog één keer zeggen ^A7zou

De ^Dmdag waarop je moeder sterft de ^Gmdag die al je dagen van d^A7an af aan wat grijzer verft al ^Gm/Dhou je niks te ^Dmklagen je ^Dmhebt je goede vrienden nog die ^Gmstaan je ook dichtbij en ^C7als je soms een minnaar zoekt dan ^A7staan ze in de rij maar n^Fiemand zal meer ^Edimweten hoe je ^Dmmet je pop kon ^C#dimspelen en ^Bb7niemand zal nog ooit je vroegste v^A7roeger met je delen de d^Fag waarna je ^Edimnooit meer kwetsbaar ^Dmwezen kunt en klei^C#dimn de ^Bb7dag waarna je n^A7ooit meer kind zult z^Dmijn