Antonis Remos (Αντώνης Ρέμος) - Spasmena kommatia tis kardias Σπασμένα Κομμάτια Της Καρδιάς

Γ^Dmυάλινη εσύ κι ^Amόπως πέρναγες την πόρτα Κι ^Gmόπως έφευγες στα φώτα, ^Amέσπασε η ζωή Κι ^Dmόπως τα γυαλιά ^Amπέφτανε στο πάτωμά μου Μ^Gmνήμες κι όνειρα δικά μου κ^Amρύσταλλα αδειανά

Τα σπασ^Dmμένα μας κομμάτια της καρδ^Amιάς Τα ξανακολλ^Cάω Κοίταξέ με ^Gmπως μπορώ Απ' το ε^Dmλάχιστο που άφησες για μ^Amας Πάλι σ' αγαπ^Cάω Πόσο αχ ^Gmπόσο σ' αγαπ^Cώ

Δεν κολλάει π^Dmια όταν σπάσει, λ^Fες, το γυαλί Δεν κολλάει πι^Cα ούτε ο γκρεμ^Gmός ούτε η φυγή Μα όποιος αγα^Dmπά δεν έχει ^Fάλλη επιλογή Τα συντρίμμια σο^Cυ εγώ τα ε^Gmνώνω για ζωή

Τα σπασ^Dmμένα μας κομμάτια της καρδ^Amιάς Τα ξανακολλ^Cάω Κοίταξέ με ^Gmπως μπορώ Απ' το ε^Dmλάχιστο που άφησες για μ^Amας Πάλι σ' αγαπ^Cάω Και μαζί σου ^Gmζώ, πόσο σ 'αγα^Dmπάω

Γ^Dmυάλινη εσύ, τόσο ^Amξένη από μένα Ούτε ^Gmάφησες το βλέμμα ^Amένα αντίο να πει Κι ^Dmέμεινα εκεί στο σπασ^Amμένο μας τον κόσμο Να μαζ^Gmεύω λύπες μόνο, ^Amκάτι να σωθεί

Δεν κολλάει π^Dmια όταν σπάσει, λ^Fες, το γυαλί Δεν κολλάει πι^Cα ούτε ο γκρεμ^Gmός ούτε η φυγή Μα όποιος αγα^Dmπά δεν έχει ^Fάλλη επιλογή Τα συντρίμμια σο^Cυ εγώ τα ε^Gmνώνω για ζωή

Τα σπασ^Dmμένα μας κομμάτια της καρδ^Amιάς Τα ξανακολλ^Cάω Κοίταξέ με ^Gmπως μπορώ Απ' το ε^Dmλάχιστο που άφησες για μ^Amας Πάλι σ' αγαπ^Cάω Και μαζί σου ^Gmζώ, πόσο σ 'αγα^Dmπάω Τα σπασ^Dmμένα μας κομμάτια της καρδ^Amιάς Τα ξανακολλ^Cάω Κοίταξέ με ^Gmπως μπορώ Απ' το ε^Dmλάχιστο που άφησες για μ^Amας Πάλι σ' αγαπ^Cάω Και μαζί σου ^Gmζώ, πόσο σ 'αγα^Dmπάω