Antonis Remos (Αντώνης Ρέμος) - I agapi erhete sto telos

^GΈρχεσαι με ένα γει^Cα, φεύγεις με δυο φιλ^Amιά πάντοτε βιαστικ^Dά λέγοντας δεν θα αργ^Gήσω Δ^Gίνουμε ραντεβο^Cύ μέσα μας και παντ^Amού Σίγουρα πιο μετ^Dά, θα σου τηλεφω^Emνήσω Όλο αναβολ^Cές, όλο ξεχνάω να ^Amζήσω

Μα τ^Bότε έρχεται^Em η στιγμή για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανα^Emπάντεχα εκε^Cί που έλεγες θ^Gα 'μαι πάντα χαμ^Dένος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος Για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανε^Emξήγητα, εκε^Cί που κρύφτηκες, σ^Gε καρφώνει το β^Dέλος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος

Λ^Gόγια που δε μου λ^Cες, μάτια που δε μου κλ^Amαις Μένουν οι ενοχ^Dές για εκείνα τα ταξ^Gίδια ^GΈκλεισε, είπα εγ^Cώ, έκλεισε, και ε^Amσύ Ταξίδεψε η ψυχ^Dή και εμείς εδώ στα ^Gίδια Όσα έχω ονειρευτε^Cί, τόσα έχω ακυ^Amρώσει

Μα π^Bάντα έρχεται^Em η στιγμή για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανα^Emπάντεχα εκε^Cί που έλεγες θ^Gα 'μαι πάντα χαμ^Dένος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος Για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανε^Emξήγητα, εκε^Cί που κρύφτηκες, σ^Gε καρφώνει το β^Dέλος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος

Μα π^Bάντα έρχεται^Em η στιγμή για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανα^Emπάντεχα εκε^Cί που έλεγες θ^Gα 'μαι πάντα χαμ^Dένος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος Για π^Cερισσότερα, π^Gερισσότερα θα^Dύματα Ανε^Emξήγητα, εκε^Cί που κρύφτηκες, σ^Gε καρφώνει το β^Dέλος Η αγ^Bάπη έρχεται στο ^Emτέλος