Antonis Remos (Αντώνης Ρέμος) - Einai stigmes

Είναι στιγμ^Gές που επιστρ^Cέφεις στο μυαλό μου Μέσα απ' το χθ^Gες να κυριε^Cύεις το παρόν μου Χωρίς να φτα^Gις είναι σε λ^Cάθος όλο δικό μου Κι οι ενοχ^Gές που σ' αγαπ^Cώ κάποιες στιγμές χωρίς ν^Gα φταις,^C χωρίς ν^Gα φταις

Είναι στιγ^Emμές που η αλ^Cήθεια μοιάζει ψέμα Είναι στιγμ^Dές που δεν μπορ^Gώ χωρίς εσένα Είναι στιγ^Emμές που σε ζητ^Cώ απεγνωσμένα Είναι στιγμ^Dές... Είναι στιγ^Emμές που η αλ^Cήθεια μοιάζει ψέμα Μέσα μου δ^Dες, είμαι μισ^Gός χωρίς εσένα μνήμες παλ^Emιές σ' αναζητο^Cύν απεγνωσμένα είναι στιγμ^Dές, ^Cόλη μου η ζωή ε^Dίναι στιγμ^Gές ^C

Είναι στιγμ^Gές που ξαναγ^Cίνεσαι ανάγκη Ξένες ευχ^Gές που καταλ^Cήγουν αυταπάτη Και οι πληγ^Gές αιμορραγο^Cύν και στάζουν δάκρυ Κι οι ενοχ^Gές που σ’ αγαπ^Cώ κάποιες στιγμές χωρίς ν^Gα φταις,^C χωρίς ν^Gα φταις

Είναι στιγ^Emμές που η αλ^Cήθεια μοιάζει ψέμα Είναι στιγμ^Dές που δεν μπορ^Gώ χωρίς εσένα Είναι στιγ^Emμές που σε ζητ^Cώ απεγνωσμένα Είναι στιγμ^Dές... Είναι στιγ^Emμές που η αλ^Cήθεια μοιάζει ψέμα Μέσα μου δ^Dες, είμαι μισ^Gός χωρίς εσένα μνήμες παλ^Emιές σ' αναζητο^Cύν απεγνωσμένα είναι στιγμ^Dές, ^Cόλη μου η ζωή ε^Dίναι στιγμ^Gές ^C