Anna Vissi - Dodeka

Δ^Cώδεκα κι ούτε ένα τηλε^Amφώνημα Τον αριθ^Dmμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς και μεγαλ^Gώνει η απόσταση για μας Δ^Cώδεκα κι ούτε ένα τηλε^Amφώνημα Μες στου μυαλ^Dmού μου το αβάσταχτο κενό μοιάζεις με ^Gόνειρο που φεύγει μακρινό

Και δε χτυπάει το τηλ^Cέφωνο, με πνίγει το πα^Amράπονο που δεν κα^Dmτάλαβες ποτέ σου τι περνώ κι αν έχει γ^Gίνει η αγωνία μου βουνό Δ^Cώδεκα, η ελπίδα μου κρε^Amμάστηκε σ’ ένα τη^Dmλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδι^Gά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δ^Cώδεκα

Δ^Cώδεκα κι ούτε ένα τηλε^Amφώνημα Τον αριθ^Dmμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς και μεγαλ^Gώνει η απόσταση για μας Δ^Cώδεκα κι ούτε ένα τηλε^Amφώνημα Δεν το αν^Dmτέχω το μαρτύριο αυτό και πως τελει^Gώσαν όλα θέλω να σου πω

Μα δε χτυπάει το τηλ^Cέφωνο, με πνίγει το πα^Amράπονο που δεν κα^Dmτάλαβες ποτέ σου τι περνώ κι αν έχει γ^Gίνει η αγωνία μου βουνό Δ^Cώδεκα, η ελπίδα μου κρε^Amμάστηκε σ’ ένα τη^Dmλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδι^Gά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δ^Cώδεκα

Δ^Cώδεκα, η ελπίδα μου κρε^Amμάστηκε σ’ ένα τη^Dmλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδι^Gά μου που φωνάζει σ’ αγαπ^Aώ... Δ^Dώδεκα, με πνίγει το πα^Bmράπονο που δεν κα^Emτάλαβες ποτέ σου τι περνώ κι αν έχει γ^Aίνει η αγωνία μου βουνό Δ^Dώδεκα, η ελπίδα μου κρε^Bmμάστηκε σ’ ένα τη^Emλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδι^Aά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δ^Dώδεκα

Δ^Dώδεκα, η ελπίδα μου κρε^Bmμάστηκε σ’ ένα τη^Emλέφωνο που έμεινε νεκρό και την καρδι^Aά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ Δ^Dώδεκα