Alex Roeka - Ik hou van

Ik ^Emhou van de stad als hij trilt in de verte ^B7 En ik kom eraan. Hij ^Emkietelt je bloed met zijn woud van de sterren ^AmEn hij laat je begaan. Ik ^B7hou van de huiver dat ik nergens thuishoor, Er ^Amniemand is die me ^B7kent, Omdat het ^Amleven pas echt wordt als je ^Emzwijgt en verloren ^B7bent. ^B7 Hey yey yeey

Ik ^Emhou van de blik, van de wenk, van de schaduw, Het ^Amvergeten domein van de donkere hoek, De ^Dglans van het lied op de droevige lippen En ^B7dat het niet kan en toch moet. Ik ^Emhou van de nacht als het één lijkt te worden, Wat ^Amhoog en wat laag is, wat slecht is en goed En ^Dkronkelend door de roezige schemer zich van ^B7alles wat vals is ontdoet. Oh yey yey ^Emyey

Ik ^Emhou van het pad dat kruipt door de bergen ^B7 En ik kruip er langs voort Door de ^Embek van de duivel naar de maagd van de toppen, Al^Amleen door de steenbok gehoord. Ik ^B7hou van de vlam die slaat uit de rotsen ^Am als de zon het be^B7geeft. En de ^Amlucht weer gaat spoken en je ^Emstaat op de richel en ^B7leeft Hey yey yeey

Ik ^Emhou van het gruis, van het puin, van de stenen Als^Amof het mijn leven is dat daar ligt En ^Dik er nog altijd bovenuit kan komen Om^B7hoog naar dat weidse gezicht. Ik ^Emhou van de rand, van de grens, van de stilte, De on^Amneembare wand, het adelaarsnest, Om dat ^Druige en zuivere weer terug te vinden Dat door de ^B7wereld steeds wordt verpest. Oh yey yey ^Emyey

Ik ^Emhou van de zee als hij speelt met de schepen ^B7 En ik zit erop, Van dat ^Emdalen en stijgen en die afgrond daaronder ^Am Alsof je danst met je lot. Ik ^B7hou van de boeg die slaat door de waanzi^Amn van de grijze woes^B7tijn, Want ^Amdat is precies wat ik ^Emdoen moet en zoals het altijd zal ^B7zijn. Hey yey yeey

Ik ^Emhou van het schuim, van de ruis, van het stuiven Als de ^Amwind het weer met de golven doet. Hij ^Dstoot ze vanonder omhoog naar de wolken En die ^B7golven die voelen zich goed. Ik ^Emhou van de diesel die stampt door het duister In het ^Ammidden van nergens met de fles aan je mond. En de ^Dvrouwen vliegen naakt rond de stuurhut En je ^B7jankt als een luizige hond. En je ^Emwaggelt je dwars door het eind van de wereld, Een ^Amgrom aan de reling, een hikkende spat. En de ^Dochtend breekt open met het wit van de meeuwen En op de ^B7einder trilt weer de stad. Oh yey yey ^Emyey