Alban Skenderaj - Ike me erën

K^Amush më mirë e di, se sa unë dhe ti të v^Gërtetën. Kush ^Ammë shumë kërkon, se sa meriton, hum^Gb dhe veten. Prandaj m^Amos u shtirë, mos u rrëfe, mos u pendo, ^Gmos u gënje. Ndaj mo^Ams u shtirë, se ndjenjat u thyen kur ike m^Ge erën.

Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F

^AmKush të tha se di, Se je vetëm ti, e vër^Gteta. ^AmKush më shumë dhuron, se sa përfiton, ja kth^Gen jeta. Prandaj m^Amos shtirë, mos u rrëfe, mos u pendo, mo^Gs u gënje. Ndaj mo^Ams u shtirë, se ndjenjat u thyen kur ike m^Ge erën.

Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F

^AmKu ishe ti, Kur me një fjalë, Lot^Gët e mi, I ki^Fshe tharë. ^AmDhe befasisht, Në pamje po ndryshon^G, Shumë vonë. Prandaj m^Amos u shtirë, mos u rrëfe, mos u pendo, mo^Gs u gënje. Ndaj mo^Ams u shtirë, se ndjenjat u thyen kur ike m^Ge erën.

Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F Nuk je më n^Amë hor^Cizont, S'je me në ho^Grizont, ^F Ike me^Am erën dhe me pranv^Cerën Dhe Z^Gemra rënkon, Por nuk harron^F