Miel Cools - Oud huis in nieuw-zeeland

Ik ^Amweet een oud huis in Nieuw-^Dm7Zeeland, een ^E7huis met een put en een ^Amboom, ik ^Amken alle kamers van ^B7buiten, ik ^E7heb het gebouwd in mijn ^Amdroom. ^G Het ^Cligt in het dal van de ^Dmzuchten, de ^G7dieren die spreken een ^Ctaal, de ^Amwind waait een lied door de ^Dm7luchten, de ^E7zon zingt een oud madri^Amgaal. ^{Dm G C Dm E}

Ik ^Amweet een oud huis in Nieuw-^Dm7Zeeland, een ^E7huis met een bron en een ^Amstroom, geen ^Ammens die ’t verhaal wil ge^B7loven, maar ‘k ^E7heb het gebouwd in mijn ^Amdroom. ^G Ik ^Choor er de stem van het ^Dmwater, het ^G7maakt alle gras donker^Cgroen, ik ^Amheb er geen zorgen voor ^Dm7later, elk ^E7jaar is een heel groot sei^Amzoen. ^{Dm G C Dm E}

Ik ^Amweet een oud huis in Nieuw-^Dm7Zeeland, het ^E7staat onder wolken van ^Amroom, ik ^Amdurf het aan niemand ver^B7tellen, maar ‘k ^E7heb het gebouwd in mijn ^Amdroom. ^G En ^Cworden mijn liedjes soms ^Dmbitter, en ^G7zing ik met schampere ^Cmond, dan ^Amdroom ik mijn huis nog wat ^Dm7witter en ik ^E7hoor weer het lied van de ^Amgrond. ^{Dm G C Dm E}

Ik ^Amweet een oud huis in Nieuw-^Dm7Zeeland, een ^E7huis als een klooster zo ^Amvroom, ik ^Amprevel er oude ge^B7beden, ‘k ^E7heb het gebouwd in mijn ^Amdroom. ^G Als ^C’s avonds de doodsklokken ^Dmluiden en ^G7ben ik die doodsklokken ^Cmoe, dan ^Amruik ik de zacht-warme ^Dm7kruiden, dan ^E7moet ik er even naar ^Atoe.

Dat ^Ahuis is mijn laatste ^Bm7haven, dat ^E7huis is mijn tederste ^Akroeg, ik ^F#mkan er mijn dorst altijd ^Bm7laven, er is ^E7altijd leeftocht ge^Anoeg. ^E Ik ^Aheb er een ^F#mvrouw en vier ^Bm7kind’ren, en ^E7liefde, en brood, wijn en ^Akaas, daar ^F#mwonen ook mijn beste ^B7vrienden, maar ^E7twee zijn begraven, he^Amlaas. Dm7 G C Am Dm6 Dm6 E E Ik ^Amweet een oud huis in Nieuw-^Dm7Zeeland, uit ^E7zeventienhonderd en ^Amtien, ik ^Amheb het ge^Am/Gbouwd in mijn ^B7/F#dromen, maar ik ^E7zou het eens echt willen ^Amzien. ^Am