Capo: 2 Tuning: E A D G B E

Lyrics and Music by Walter Evenepoel and Miel Cools Couln't find it on youtube, so I deliver a link to my DROPBOX https://www.dropbox.com/s/28bs5mqyhlbplec/Miel%20Cools%20-%20Het%20Bankje%20Tussen%20%27t%20Groen.mp3?dl=0 F#m Em II [Intro] Em x8 [Verse 1]

Er stond een ^Embank on^B7/F#der de ^Glinde ^G#dim7op het ^Amerf van ^E7opa ^AmJan wie ze ^Ddaar ooit heeft ge^D7zet, niemand die ^Gdat nog ^D7zeggen ^Gkan ^B7maar ik ^E7zat er vele uren bij mijn ^Amoma ^E7op de ^Amschoot zij ver^Emtelde ^B7/F#over ’t ^Em/Gleven ^Amen soms ^Emook o^B7ver de ^Emdood.

Daar op dat ^Gbankje onder ’t lover met de ^Dvoeten in het zand kreeg ik ^D7inzicht ingelepeld, wijsheid ^Guit de ^D7eerste ^Ghand ^B7en zo ^E7wist ik al heel spoedig wat je ^Amwel en ^E7niet mag ^Amdoen. 'k Leerde ^Emzoveel ^B7over ’t ^Cleven ^Amop dat ^B7bankje tussen ’t ^Emgroen.

[Verse 2]

Nadat mijn ^Embeide ^B7/F#grootjes ^Gstierven ^G#dim7zou het ^Ameven ^E7wennen ^Amzijn maar er ^Dwas toch nog dat ^D7bankje en mijn ^Glieve ^D7nicht Ka^Gtrijn. ^B7Ook van ^E7haar stak ik veel op wat zij was ^Ambijna ^E7zeven^Amtien, zij heeft ^Emmij op ^B7/F#speelse ^Em/Gwijze ^Amvele ^Emdingen ^B7laten ^Emzien.

Want over ^Geitjes over bijtjes over ^Dstuifmeel en dies meer, over ^D7bokken, over geitjes wist ^Gzij alles ^D7onge^Gveer ^B7en het ^E7was haar nooit teveel om het ook ^Ameven ^E7voor te ^Amdoen. 'k Leerde ^Emzoveel ^B7over ’t ^Cleven op dat ^Ambankje ^B7tussen ’t ^Emgroen.

[Verse 3]

Ondanks mijn ^Emkennis ^B7/F#en er-^Gvaring ^G#dim7bleef mijn ^Amleerzucht ^E7nog al^Amtijd maar ik ^Dvond steeds, tot mijn ^D7vreugd’ menig des^Gkundi^D7ge be^Greid. ^B7In die ^E7tijd liet ik dat bankje dus geen ^Amavond ^E7onbe^Amzet en ik ^Emheb bij ^B7/F#elke ^Em/Gsessie ^Amheel aan^Emdachtig ^B7opge^Emlet.

Ja, zowel ^GLiesbeth als Marianne, Trees, So^Dfieke, of Margriet, Isabel, Sara of ^D7Hilde, wees ge^Grust 'k ver^D7geet ze ^Gniet. ^B7Want bin^E7nen de ruime grenzen van het ^Amheersen^E7de fat^Amsoen leerden ^Emzij mij ’t ^B7leven ^Ckennen ^Amop dat ^B7bankje tussen ’t ^Emgroen.

[Verse 4]

Het moest er ^Emooit toch ^B7/F#eens van ^Gkomen, ^G#dim7'k heb nu ^Amzelf een ^E7eigen ^Amkroost en al ^Dbaart het mij soms ^D7zorgen: 'k heb toch ^Galtijd ^D7nog een ^Gtroost: ^B7elkeen ^E7van mijn zeven spruiten zal vol^Amleerd door ’t ^E7leven ^Amgaan want wij ^Emhebben ^B7/F#toch daar^Em/Gbuiten ^Amaltijd ^Emnog dat ^B7bankje ^Emstaan.

Zolang er ^Glindebomen groeien en zo^Dlang er bankjes zijn zal de ^D7wijsheid open bloeien als een ^Ggeuri^D7ge jas^Gmijn. ^B7Waarom ^E7zou 'k het hen verbieden 'k laat ze ^Amgraag hun “^E7goesting” ^Amdoen, wat te ^Emleren ^B7valt, te ^Cleren ^Amop dat ba^B7nkje tussen ’t ^Emgroen.

Miel Cools - Het bankje tussen t groen