Miel Cools - De andere vrouwen

De ^Amandere vrouwe^Am/Gn hebben ^Dmlijven ze zijn de ^E7feesten van de ^Amstad, ze zijn te ^Amfraai ^Am/Gom te be^Dmschrijven, ze kruisen ^E7her en der mijn ^Ampad. Ze ^A7sus4schrijden ^A7in hun dunne ^Dmkleren^Dm/C als meeste^G7ressen van ‘t ge^Cbied ^Gm6/Bben laten ^A7zich volop be^Dmgeren maar ^Fjouw ^G7ogen, jouw grijze ^Cogen ^E7hebben ze ^Amniet. ^{Am Am Am}

De ^Amandere vrouw^Am/Gen kunnen ^Dmkoken, prinsessen ^E7van de appel^Amtaart, 'k heb in hun ^Amkeukens^Am/G vaak ge^Dmroken: hun entre^E7côtes, hun ossen^Amstaart. ^A7sus4Ze roeren ^A7lachend in hun ^Dmpannen^Dm/C, toveren met ^G7braadslee en ver^Cgiet ^Gm6/Bben voor hun ^A7sauzen vallen ^Dmmannen maar ^Fjouw ^G7ogen, jouw grijze ^Cogen ^E7hebben ze ^Amniet. ^{Am Am Am}

De ^Amandere vrouw^Am/Gen kunnen ^Dmzingen of spelen ^E7blokfluit of spi^Amnet, ze weven ^Amlappen, ^Am/Gsmeden ^Dmringen, of timme^E7ren hun eigen ^Ambed. ^A7sus4Ja, ze zijn ^A7zus of zo go^Dmdinnen^Dm/C - een blinde^G7man die dat niet ^Cziet – ^Gm6/Bben ze zijn ^A7klaar om te be^Dmminnen maar ^Fjouw ^G7ogen, jouw grijze ^Cogen ^E7hebben ze ^Amniet. ^{Am Am Am}

^AmMoet men de andere ^Am/Gvrouwen ^Dmstrelen - gesteld ^E7dat ze dat willen ^Amdan - in buien ^Amvan “^Am/Gwat kan ‘t me ^Dmschelen, wat komen ^E7moet, dat komt er^Amvan”. ^A7sus4Ja, waarom ^A7zou een man het ^Dmlaten,^Dm/C nu geen ^G7moraal het meer ver^Cbiedt, ^Gm6/Bbhet is te ^A7dom om van te ^Dmpraten maar ^Fjouw ^G7ogen, jouw grijze ^Cogen ^E7hebben ze ^Amniet, maar ^Fjouw ^G7ogen, jouw grijze ^Cogen ^E7hebben ze ^Amniet.